Logout - Instrumentals
Sound In Silence
Wat moet het voor een wereldwijd opererend label als Sound In Silence leuk zijn om eens een keertje met talent van eigen bodem te mogen werken! Logout is immers afkomstig uit Athene en maakt al enkele decennia muziek op Griekse bodem in de vorm van akoestische folk-, dreampop- of ambientprojecten of als lid van indieband The Place Within. Vijfde release, ‘Instrumentals’, is een mini-ep met zeven korte sfeerprentjes die zich als geheel laat smaken als een soort van doezelige en vage filmsoundtrack.
Het moet trouwens even leuk zijn voor George Matrostas, eigenaar van het label die al zijn gelimiteerd uitgegeven releases steeds zelf mastert, om eens een keertje een album te mogen uitbrengen waarin de focus niet ligt op ambient, minimalisme en doezelmuziek, maar op instrumentgedreven, lo-fi neofolk.
Want dat is ‘Instrumentals’ dus. Een superleuke belevingsplaat met verschillende instrumentale momenten die ontstaan zijn uit akoestische gitaar, de sierlijke viool van Kalliopi Mitropoulou, woordloze mompelzang en een lichte elektronische touch. Te ervaren als een soundtrack voor een documentaire, een stomme (= niet gesproken) sfeerfilm vol mooie, sterk emotionele taferelen. Iets Scandinavisch met veel landschapsbeelden en kinderen. Compleet wat anders dan de bizarre hoestekening met een soort van escapisme-metafoor. Zo zit het toch in ons hoofd.
Het klinkt dus allemaal als een fijn geheel, maar toch beleef je ook een soort van gipsy vibe (met dank aan de viool), fingersnapblues of een statische mijmerpromenade op gitaar. Doordat Logout graag speelt met drie vijfde of drie vierde maten krijg je vaak ook een soort van sierlijke, walsende cadans cadeau als een soort van rondedans voor fantomen of latenight volksdans op vedel. Waarin weliswaar die mompelzang en woordloze klanken voor een tikkeltje mysterie zorgen. Een enkele keer doorprikken beide artiesten de introverte instrumentale neofolk door in het dik drie minuten durende Fire (meteen de langste track) halfweg in tweede versnelling te schieten met een stevig oppeppend ritme, opklimmend, noisy samenspel en een muzikale adrenalinestoot. Eventjes.
In een kleine twintig minuten ben je er al door. Maar hoewel elk van de zeven tracks mooi op zich staat, is toch ook goed nagedacht over een volgorde. Een soort van verhaal dat zomers start, maar overgaat in herfstige en iets meer mijmerende, introverte composities.
Was het je al opgevallen dat wij toch wel stevig fan zijn? En zonder meer bereid zijn om deze kortfilm in ons hoofd meermaals te beleven en weg te dromen met deze unieke muziek? Misschien moeten we meteen ook maar een gepaste titel bij dit album verzinnen ook, want “Instrumentals” klinkt nu niet meteen heel erg inspirerend.