Lizz Wright - Grace

Universal Music Group

Weinig zangeressen slagen erin een parcours te volgen zoals de Amerikaanse Lizz Wright. Met 'Grace' bewijst ze nog maar eens over een uitzonderlijke stem te beschikken.

Lizz Wright mengt spirituele jazz met sensualiteit. Dat hoor je al van bij opener Barley waarin ze, op basis van een heerlijk wiegend akoestisch gitaarriffje, haar soulstrot helemaal rekt en zo voorzichtig een eerste hoogtepunt scoort. Je voelt zo aan dat Wright opgroeide met een mix van blues, jazz, folk, soul, gospel en pop. Dat is ook allemaal in haar muziek terug te vinden.

Op 'Grace' hoor je een singer-songwriter die met beide voetjes in deze wereld staat en met haar zesde album laat horen dat ze in volle evolutie is en bovendien goed weet wat ze waard is. Met die flexibele stem kan ze namelijk alles aan. Vraag haar het telefoonboek te zingen en het resultaat is een diepgeaffecteerde soul- en gospelsong.

Wright plooit hier helemaal terug op haar roots. Ze trok doorheen het rurale zuiden, waar ze opgroeide, en dat komt misschien nog het best tot uitdrukking in Southern Nights, waarin de invloed van Dr. John te horen is en zelfs een streepje The Band. In het ontroerende Seems I'm Never Tired Loving You (bekend van Nina Simone) hoor je dan weer een vage echo van de manier waarop Paul Simon van Bridge Over Troubled Water telkens weer zo'n gebeurtenis maakt.

Producer Joe Henry stelde een ruime pleiade aan songs voor: de zachte shuffle van What Would I Do Without You (een ode aan haar southern roots zonder te raken aan Ray Charles kon natuurlijk niet) of de door Rose Cousins gepende titeltrack, waarin ze letterlijk gratie verklankt. Merk ook de kwieke, bluesy gitaren in Singing In My Soul op. Als tegengewicht is er het intiem mooie Stars Fell On Alabama, een knipoog naar de recent overleden Allen Toussaint.

De Dylancover Every Grain Of Sand haalt het niet van de versie van Emmylou Harris, maar het verstillend mooie Wash Me Clean brengt ze met zuivere stem, waardoor ze rijke, doorleefde emotie in haar werk legt. Het geheel wordt afgetopt met een levenswijs All The Way Here, dat ze samen met Maia Sharpe schreef; een eigenzinnige creatie, als een reisverslag, toegevoegd aan een groots album. Wright mengt spirituele jazz met sensualiteit.