Living Gate - Deathlust

Relapse Records

Deathlust

Supergroep werd er geroepen. En dat wekt altijd argwaan.

Aaron Rieseberg (bas – YOB, Norska), Lennart Bossu (gitaar – Oathbreaker, Amenra,) Wim Coppers (gitaar – Oathbreaker, Wiegedood,) en Levy Seynaeve (drums – Amenra, Wiegedood) hadden zin in iets anders, iets wat niet zo raar is binnen de metalscene. De drie Belgen hadden dat zelf al bewezen bij de respectievelijke bands. Enkel bassist Rieseberg lijkt een beetje de vreemde eend in de bijt. Wat ons betreft werkt het in elk geval.

Nu geven wij grif toe dat wij niet echt kenners van het deathmetalgenre zijn. Op één of andere manier vinden we het nogal snel eentonig klinken. Maar dat ligt dan waarschijnlijk aan ons. Misschien moeten we toch eens iets dieper ingaan op Cannibal Corpse, Deicide of – uit iets recenter tijden – Blood Incantation, enkele van de voorbeelden die door de band worden aangehaald. Is het trouwens zo niet dat muziek werkt?

De single – tegelijk de bandnaam – wekte op zijn zachtst gezegd onze interesse. En dat bleek niet onterecht. Want ook de rest van deze ep houdt ons op het puntje van de stoel. Er zijn de razendsnelle, nerveuze gitaren, de onmiskenbare grunts, ergens verderop aangevuld met black metalscreams, en er is het merkwaardige slot, dat ons zowaar nog meer in de song trok. Dat zijn redenen genoeg om verder te gaan luisteren.

De eerder vermelde kenmerken komen trouwens voortdurend terug, maar worden wel altijd als het ware getoetst aan andere genres. Dat is zo bij opener The Delusion Of Consciousness. Riffs als nagels aan je doodskist, grunts uit de onderbuik en dan is daar plotseling die injectie van doom inclusief puike solo, die er op één of andere manier naadloos wordt aan toegevoegd.

Het lijkt trouwens of de agressie met elk nummer diende toe te nemen. Roped en het titelnummer lijken beide mee te dingen naar de cup der rauwheid, zonder aan kracht in te boeten. Opmerkelijk dat de songs trouwens betrekkelijk kort gehouden worden, waardoor je na ongeveer achttien minuten door de ep heen bent.

Als hernieuwde introductie tot de deathmetal kon dit voor ons absoluut tellen. Benieuwd wat hier nog van komt. Die argwaan was met andere woorden overbodig. En intussen ook die eerder vermelde bands uitchecken.

19 juni 2020
Patrick Van Gestel