Lindstrom - It’s Allright Between Us As It Is

Smalltown Supersound

Eindelijk nieuws van onze favoriete, Noorse Balearic discoproducer Lindstrøm! Vijf lange jaren na het voortreffelijke ‘Smallhans’ is het weer tijd voor een bont feestje op een nieuwe plaat, waarvan de titel alvast verklapt dat we ons geen zorgen moeten maken.

En wat een feest het weer mag zijn! Een minuutje instrumentale sfeer opbouwen en de luisteraar op het valse been zetten en we duiken opnieuw in de bonte carnavalkleuren. U weet wel: die fraai pompende discobeats, hoog opklimmende synthesizerarpeggio’s, frisse melodieuze toetsen, … En toch weet de Noor meer dan ooit te doseren op deze plaat. De kunst en kunde die in een song als Tension weergegeven wordt als de strijd tussen hard en zacht, tussen stevig pompende beats en fraai door elkaar kronkelende, verheven synthesizerthema’s.

Zo houdt de producer dit nieuwe, in elkaar overvloeiende verhaal heerlijk fris. En daarvoor mogen ook de nodige gasten komen opdraven. Zo komt de Zweedse Frida Sundemo met overtuiging “Sorry” brengen in But Isn’t It, waarin Lindstrøm zichzelf naar een sfeervolle achtergrond wegcijfert; haast ontroerend mooi. Zowaar nog sterker en in een ontzettend broeierig geheel van pompende, verhakkelde grooves en wilde piano-improvisaties, kronkelt landgenote Jenny Hval sensueel rond de poëtische teksten van Bungl (Like A Ghost): “I look into the camera / I feel the black metal / Holding behind blue eyes.” Nooit mochten we deze producer zo duister en intens meemaken.

En of het een wetmatigheid is; ook ditmaal laat Lindstrøm weer een paar muzikale steken vallen. We skippen halfweg graag de wat gewrongen soulvolle house van Shinin. Bij nader inzicht is die intro van een minuut ook weinig essentieel. Maar daartegenover staat wel een erg diverse plaat met veel hoogtepunten die daarom niet noodzakelijk de hoogte in hoeven te schieten. Zo hebben we het graag. Tijd om dat discojuk af te werpen, Hans-Peter. It’s Allright Between Us As It Is; op de spuuglelijke hoes na dan.