Liars - TFCF

Pias Records

Album nummer acht voor Liars, dat na het vertrek van Aaron Hemphill vooral een soloalbum van Angus Andrew blijkt te zijn.

Met Liars als dusdanig heeft dit album, op Andrew na, weinig te maken. Liars stond in het verleden vooral gekend om het steevast onconventionele en weerbarstige groepsgeluid, dat zeker op albums als 'Sisterworld' de griezelige perfectie benaderde. Daarvan schiet op 'TFCF' (of 'Theme From Crying Fountain') weinig tot niets meer over. Het meest opvallende aan dit album is dat Andrew zijn verdriet verwerkt met een akoestische gitaar, aangelengd met elektronica.

'TFCF' doet vreemd aan, zelfs voor fans van de groep, die één van de vaandeldragers van de avant-garderock is. Nu ja, was. Want na de scheiding met Aaron Hemphill schiet er vrijwel niets meer over van de groep die met lbums als 'WIXIW' grote sier maakte.

'Theme From Crying Fountain', daar weet je eigenlijk alles al mee. Angus Andrew blijft verweesd achter en weet van geen hout meer pijlen te maken. Het uiteenvallen van de creatieve relatie met Hemphill staat uiteraard centraal naast thema's als eenzaamheid, isolatie en onmacht. Dat merk je ook aan die spuuglelijke, maar opvallende hoes waarin Andrew, opgetut als een zielig bruidje, niemand heeft om de taart mee aan te snijden.

Alles op 'TFCF' staat in het teken van de voormalige ambities van de band. Opener The Grand Delusional laat ,wat dat betreft, alweer niets aan de verbeelding over. Andrew offreert de luisteraar het laatste restje: "They can take our insides". Pak maar, als je het hebben wil. Of Cliché Suite waarin Andrew herhaaldelijk aangeeft dat hij spijt heeft dat het over en uit is met Liars. En hetzelfde geldt voor Staring At Zero.

'TFCF' is een schreeuw om hulp; een zoektocht naar een uitweg uit de volledige impasse waarin Liars verzeild is geraakt. Zelfs de kraakheldere boodschap op No Help Pamphlet raakt : "OK, that’s it / Those are all the songs I really like / I hope that you have a really great break / And I’m thinking of you all the time”

Al deze songs waren oorspronkelijk voor Liars bedoeld, maar het draaide anders uit waardoor Andrew nu nieuwe wegen opzoekt. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. In de elektronica van Face To Face With My Face of Cred Woes vinden duisternis en humor elkaar.

Eigenlijk is dit vooral een reeks nauwelijk opgepoetste demo's, een schetsboekje waarin de ruggegraat van een degelijk Liars-album zit, zoals Emblems Of Another Story duidelijk maakt. Opgenomen in een studio in L.A., maar bij elkaar gepuzzeld in de wildernis van zijn geliefde Australië (No Tree, No Branch) is dit 'TFCF' een laatste eresaluut aan een volledig uit elkaar gevallen band. Misschien is dit de voorbode van een Liars-renaissance. Er zijn immers al meer bands door het diepe dal gegaan alvorens te pieken.

Op 10 november stelt Angus Andrew het album voor in de Botanique.