Lenny en de Wespen - Zin
Wesp Records
In 2003 leek de toekomst voor Lenny en de Wespen het beste te beloven: drie prijzen op de Nekkanacht en de steun van Bram Vermeulen en Rick De Leeuw. Ook bij het verschijnen van de debuutplaat lachte de toekomst hen nog toe. De band scoorde een hitje met Meneertje Nee en stond over het hele Vlaamse land op het podium.
Bram Vermeulen is ondertussen al wijlen, Rick De Leeuw is al lang over zijn hoogtepunt heen en acht jaar geleden werd het nest van De Wespen vernield; lees: de band hield op te bestaan. Lennaert Maes en Andries Boone gingen nog wel samen verder en brachten drie jaar geleden nog ‘Als De Nacht’ uit als laatste deel van een trilogie rond oude sagen.
Wouter Berlaen vond ondertussen zijn eigen stem en sound, Jan Lensen is verdwenen en Stoy Stoffelen met pensioen, maar Mathias Moors van Stoomboot en Walrus en Bert Huysentruyt (die we ook al eens zagen invallen bij een show van Walrus) kwamen erbij.
En nu is er ‘Zin’, de comebackplaat die werd aangekondigd door het huppelende Einde Van De Rit, dat na (prima) opener Comeback lijkt terug te blikken op de split van acht jaar geleden, en het romantische liefdesliedje Jij dat smaakvol wordt ingekleed met warme blazers.
Het staat in schril contrast met het springerige rocknummer Ik Doe Niet Meer Mee waarop oudstrijder Jan De Wilde mag meedoen. De meerwaarde daarvan is niet meteen duidelijk, maar het is wel klaar als wodka dat de band zich rot amuseert.
Een andere gast is Niels Boutsen op het speelse Verzekerinblues. Grappig genoeg klinkt hij een beetje als Ernie, u weet wel dat vriendje van Bert uit Sesamstraat. Dat en het stomende orgeltje maken ook van dit nummer een feelgoodmomentje.
Zulke momenten worden afgewisseld met typische kleinkunsttracks als De Zin Van Dit Bestaan, het emotionele slotnummer Elke Dag en Hey Marie dat wat aan Jonas Winterland doet denken en net als Jij vooral blijft hangen door de blazers.
Een heel ander geluid horen we in het elektronische Festival dat van ver herinnert aan De Waterlanders van lang geleden, een mashup met Iedereen Doet (Wat ie moet) ligt zomaar voor de hand.
Leuk is ook het eerbetoon aan Serge Simonart dat de man een riem onder het hart lijkt te willen steken na de aanval van Dag Allemaal van een jaar geleden en de dood van Bowie en Prince. Het levert Lenny en de Wespen misschien wel een lovende recensie in Humo op.
Misschien is ‘Zin’ met uitzondering van de opener en het slotnummer vaak net iets te vrijblijvend, maar als de band met evenveel goesting gaat spelen als hier in sommige nummers te horen is, zouden ze ons alsnog zomaar helemaal kunnen overtuigen.