Lee Ranaldo - Electric Trim

Pias Records

Gitaarheld Lee Ranaldo blijft na de split van Sonic Youth prachtplaten maken. Op het deels in New York, deels in Barcelona opgenomen 'Electric Trim' werkt hij opnieuw samen met vaste begeleidingsband The Dust.

Dat dit album er überhaupt is gekomen, heeft veel te maken met producer Raul Fernandez, met wie Lee Ranaldo opnames maakte voor 'Acoustic Dust'. Hij hoorde de ruwe demo's met nieuw materiaal en zette de man aan om er meer tijd voor te nemen. Pas veel later kwamen er gasten bij als Nels Cline, Sharon Von Etten en Kid Millions (Oneida).

Op 'Electric Trim' worden nieuwe wegen en richtingen opgezochkt. Het is minder gebalde vuist, protest en noise, maar legt eerder de nadruk op schoonheid. Ranaldo is nu eenmaal als de dood voor herhaling en zoekt steevast nieuwe horizonten op, wat je ook terugziet in het bijzondere artwork van Richard Prince.

De knappe opener Moroccan Mountains zorgt met zijn opvallend oriëntaals klinkend gitaarwerk meteen al voor spanning, sfeer en reliëf. Als vanouds speelt Ranaldo met onorthodoxe gitaartunings en, als de spoken-word-introductie erbijkomt, kan je niet aan Sonic Youth ontkomen. Maar het blijft bij een enkele echo. Rond de drieminutengrens komt de zorgvuldig opgebouwde spanning boven, zit Ranaldo op zijn paardje en vuurt hij assertief zijn troepen aan: "Don't you tell me what to do".  In één gulzige trek lijkt hij de vraag van vele fans, die nog vurig op een SY-reünie hopen, te willen beantwoorden.

Uncle Skeleton is een sfeervolle song die naar R.E.M. verwijst. Qua sound zit er ook een aardige portie dansbaarheid (nostalgische disco?) en een fikse dosis Pink Floyd- en Flaming Lips-psychedelica in. De hamerende piano in Let's Start Again doet dan weer aan Neil Young ten tijde van 'Harvest' denken, zeker als Ranaldo met gebroken stem begint te zingen.

Toch is er ruimschoots voldoende materiaal dat de stempel van Ranaldo draagt. Met het sobere, akoestische Last Looks (met gastinbreng van Sharon Van Etten) gaat hij door het trage tempo - de tijd lijkt plots stil te staan - ineens heel diep. Het lijkt wel alsof hier twee songs aan elkaar gelast zijn: halfweg volgt er plotseling een kwieke, opgewekte versnelling. Alweer spoken word, heel veel woorden, om vervolgens opnieuw de pophooks van R.E.M. en Big Star op te zoeken.

De catchy single Circular (Right As Rain) komt meteen aardig binnen en laat alweer het popgenie in Lee Ranaldo horen. Een aantrekkelijke en verslavende song die de vibe rond het album goed vat. Chaos en bochtenwerk dus, maar het komt allemaal goed.

De titeltrack is eerst donker en somber van toon. Misschien heeft dat met de teksten van postmodern schrijver Jonathan Lethem te maken, die her en der opduiken. Aan het einde staan nog de beste tracks zoals Thrown Over The Wall, waarin de erven Bowie vast een rechtszaak weten te vinden of de wat klassieker van snit zijnde popballad New Thing.

Lee Ranaldo bewijst nog steeds straffe albums te maken. Fans van ambacht, krakend vinyl en muzikale experimenteerdrift vinden bij 'Electric Trim' vast hun gading.

Op vrijdag 15 september speelt Lee Ranaldo een akoestische set bij Pias (Brussel) rond de middag. Op 11 oktober is Lee Ranaldo te zien in N9 (Eeklo).