Lee Gamble - Mnestic Pressure

Hyperdub

De onrustige Londense producer Lee Gamble is al een kleine tien jaar de kruisbestuivingen tussen jungle, techno en ambient aan het verkennen. Getuigen twee voortreffelijke verzamelaars op Bill Kouligas’ Pan label. Drie jaar na het veel bejubelde ‘Koch’ verandert de techneut van stal om nog wat dieper in zijn experimenteerdrift te duiken. Ziehier ‘Mnestic Pressure’.

Mnestic Pressure

Dat dit opmerkelijke album de voetjes heeft neergeplant in het progressieve bass-music-label Hyperdub is niet verwonderlijk. De manier waarop Lee Gamble op bijna Aphex Twinse wijze goochelt met verhakkelde bas-, maar vooral drumpartijen, is op zijn minst gezegd indrukwekkend. Fragmentarisch, is het woord. Samples, drumpads, schaar en plakband … zeg maar. De Londense hipster is duidelijk een icoon van de zapgeneratie en scheert daarmee hoge toppen.

Maar je moet ervoor te vinden zijn. Want ook al sust Gamble de vaak abstracte klankpuzzels met lome, van ambient geleende klanknevels, toch blijkt een drie minuten tellend schouwspel als 23 Bay Flips een opeenstapeling van ruis, gesprekflarden, verkeersgeluiden dissonante tonen en knallende breaks. Meer urban kan haast niet. Minder tastbaar evenmin.

Soms gaat ‘Mnestic Pressure’ zo wild door de blender, dat de nood aan paracetamol zich aandringt, maar in de dertien muzikale creaturen durven ook momenten van rust en minimalisme zitten; zoals het haast ritmeloze Locked In. Het is juist die balans, in combinatie met het ruimtelijke gevoel dat zweverige scapes vaak creëren, die dit album zo boeiend maakt en weghoudt van drill- en adhd-platen. Of hoe een erg fuzzy A Tergo Real vlak naast de hard krakende, bijna klassieke drum’n’bassbeats van opvolger Ghost kan blijven staan. Want ook al kan het erg druk zijn in het wereldje van Lee Gamble vol worstelende drums of pendule- en metronoomritmen, we hoeven nauwelijks het woord “te” te hanteren.

Lee Gamble blijft opmerkelijk schipperen tussen de techno- en drum’n’bass/jungle-voorliefde en creëert daar een geheel eigen identiteit uit. Deze plaat is dan ook stof voor ontdekkingsreizigers, mede-uitvinders en andere (Londense) hipsters. En zo zijn er gelukkig nog veel.

27 november 2017
Johan Giglot