Lambchop - FLOTUS
City Slang
De bladeren vallen weer van de bomen, de ideale backdrop voor 'Flotus'. Kurt Wagner en co hebben deze keer een album gemaakt dat ook in de smaak zou vallen van Wagners vrouw. Als we het album de eerste paar keren beluisteren, horen we vooral invloeden uit de hiphopscene en gestoei met moderne opnametechnieken, al blijven de altcountrygenen gelukkig ongemoeid.
Een wat bizar huwelijk dus, waardoor 'Flotus' in eerste instantie ongewoon en vreemd zal klinken voor de Lambchopfan. Eerder gaf de band The Hustle vrij, een song waarop de groep bijna twintig (!!) minuten lang de gestalte van een doorwinterde, instrumentale elektronicaband aannam. Hoogst opmerkelijk vonden we dat. En die indruk is na meerdere speelbeurten gebleven.
Als er in de muziek ergens grote stappen worden ondernomen, is het daar, stelt hij. In de hiphop en nergens anders. En wie zijn wij om hem tegen te spreken? Dat heeft grotendeels te maken met technologische impact, stelt de frontman, die langs de neus weg ook David Bowie's 'Blackstar' als invloed citeert. Het grote eurekamoment kwam er toen Wagner Shabazz Palaces aan het werk zag, die gebruik maakten van een tool, die de menselijke stem naar een instrument naar keuze kon vertalen. En omgekeerd. Wagner in zijn nopjes, want die ontdekking leidde hem ertoe om nieuw materiaal voor Lambchop te bedenken.
De titel FLOTUS heeft een politieke betekenis ('First Lady Of The United States'), maar draait vooral om menselijke relaties. 'For Love Often Turns Us Still' (de officiële lezing) behandelt de soms bizarre wegen en kronkels van relaties. In wezen is dat geen grote kentering voor een band die het politieke (het soulvolle 'Nixon') met het relationele (het weergaloos fragiel mooie 'Is A Woman') verbindt. Of 'Ohio', dat ook al volop liedjes over de ondoorgrondelijke wegen van de liefde bevatte.
Thematisch dus weinig verandering, maar muzikaal is er wel een koerswijziging. Iin het nieuwe NIV gaat Wagner aan de slag met krautritmes, vocoders en vocale samples (die niet zelden aan de nieuwste Bon Iver doen denken). Gelukkig schrijft Wagner betere songs (Writer).
Een enkeling denkt misschien dat de zevenenvijftigjarige frontman aan de drugs is geraakt. Niets is minder waar. Hij heeft enkel de klassieke, akoestisch gestripte, Nashville Lambchop-sound vervangen door avontuur en experiment. En dat doet hij goed. Hij wil niet langer ter plaatse blijven trappelen en kiest moedig de vlucht voortwaarts.
En toch klinken bepaalde aspecten vertrouwd. De songs blijven relatief traag op gang komen en vrolijk gestemd is het niet. Geen trage, door pedalsteel opgetuigde tearjerkers van songs, maar wel beats, drones en snuifjes hiphop. In JFK bijvoorbeeld wandelen Wagner en co door een 'Kid A'-soundscape, met als vrijwel enig ontcijferbare tekst: "I talk too much".
Er is de countryeske opener In Care Of 8675309. Die neemt meteen élf degelijk bestede minuten van uw tijd in beslag terwijl Directions To The Can gewoon een digitale update vormt van de al te kenmerkende altcountryblues. De titeltrack maakt dan weer duidelijk dat bittersweet heartbreak de corebusiness is en blijft. Neem nu Old Masters waarop hij aan de slag gaat met een ritme dat gestolen lijkt uit de opnamessies van Marvin Gaye in Oostende; of de postmoderne clicks and beats van Relatives #2.
Elders is duidelijk dat het HeCTA project, een zijproject waarop Wagner eerder al eens met elektronica aan de slag ging, een stevige doorstart krijgt met dit album. Kruis die met de 'Invariable Heartache' van KORT, het countryalbum waarop Wagner het gezelschap kreeg van Cortney Tidwell en je hebt meteen de basis van FLOTUS te pakken. Countrytronica zowaar.
Vrijwel het enige nadeel aan de nieuwe Lambchop is dat Wagner zijn teksten nog meer onbegrijpbaar maakt, wat mogelijk de indruk geeft dat hij ze wil verdoezelen.
Daartegenover staat dat de band duidelijke risico's verkiest boven het pad dat ze al talloze keren eerder verkenden. 'FLOTUS' klinkt fris, modern en volledig "up with people". In het kort: For Lambchop Often Turns Us Still.