Lacuna Coil - Live From The Apocalypse
Century Media Records
Wat doe je, als een wereldwijde pandemie je verhindert om op het podium te mogen? Juist ja, een live album uitbrengen. Of zo denkt de Italiaanse dark gothic-legende Lacuna Coil er toch over. “Kregen we die al niet drie jaar geleden cadeau met de dubbelaar ‘The 119 Show’?”, horen we u denken. Het verschil is dat deze plaat bijna integraal de songs van het laatste studioalbum ‘Black Anima’ van een levend jasje voorziet en dus geen best of-terugblik is, maar een voorsmaakje van wat u te zien krijgt, wanneer u de band in 2022 eindelijk opnieuw live aan het werk kan zien.
We verklappen nog meer: dit is geen weergave van een show vlak voor de ellende begon. Nee, ‘Live From The Apocalypse’ is in feite een livestream, die de band gaf in de Alcatraz club in hometown Milaan voor een schare betalende fans die thuis achter hun scherm mee konden genieten. En dat valt natuurlijk op. Dat wil zeggen: geen applaus, interactie, karige bindteksten of af en toe een pijnlijke stilte tussen twee songs. Aan u om te bepalen wat de waarde van de term “live” dan nog is.
Maar dit terzijde. Wat je wel krijgt, is natuurlijk de on stage interactie en opbouw van de band en de set. En zoals het hoort, begint die met een softe, klassieke intro op piano en met de verheven stem van Cristina Scabbia. Om meteen erna de hel te laten losbarsten met Sword Of Anger en de brullende screamo’s van frontman Andrea Ferro, een scheurende wall of sound van gitaren en dubbele basdrum. Hardcore beats, grunts, raps en speedup energie, … you name it. Gelukkig blijft vrouwe Scabbia paraat om, naar goede gothicmetalgewoonte, een klassiek en ietwat zweverig tegengewicht te voorzien. Die tweestemmigheid van de beauty en het beast zijn natuurlijk zowat hét handelsmerk van Lacuna Coil.
Zo krijg je een aardig stukje hedendaagse Lacuna Coil voorgeschoteld. De plaat moet aanvankelijk zelfs de muzikale balans nog een beetje vinden, zoals op een echt concert het geval is. In de eerste twee songs strubbelen de verschillende instrumentale partijen nog enigszins tegen en wordt de gemeenschappelijke harmonische sound niet gevonden. Net zoals de zweefkeys en pianopartijen soms iets te ver in de mix zitten. Naar eigen zeggen een bewust proces om de live balans en kwaliteit van het streamingconcert te behouden en zo een uniek aandenken te hebben aan dit bizarre hoofdstuk in de bandgeschiedenis.
Als extraatjes krijgt de fan trouwens nog een viertal bonussongs, die de plaat niet haalden en nu dus ook het virtuele licht mochten zien: een zweverig Through The Flames, een meer narratieve metalepisode met Black Feathers of een singalong anger-lovesong als Black Dried Up Heart. Misschien niet altijd de meest sterke bijdragen in de set, maar leuk voor de fans. Wij grijpen liever naar die momenten waar dit gezelschap écht gaat dreigen en in alle woestheid Under The Surface kickt of Now Or Never in je gezicht slaat. In elk geval voldoende aanbod, wanneer dit zogenaamde “concert” na zestien songs opnieuw eindigt met Save Me, maar ditmaal als akoestische pianoversie. Kwestie van klassieke rust weder te laten keren zoals het in eerste instantie begon. Maar voor de rust moet je eigenlijk niet bij ‘Live From The Apocalypse’ zijn.