Labelle - Univers-Ile

Infiné

Na een debuutep met Kaang en soloalbum 'Ensemble' kiest de uit Saint Denis de Réunion afkomstige Jeremy Labelle op opvolger 'Univers-Ile' voor een mix van Creoolse muziek en hedendaagse elektronica.

'Univers-Ile' laat invloeden uit wereldmuziek horen, maar het is zoveel meer dan dat alleen. Tijdens de funeraire ode Kou D'Zèl, waarmee het album opent, lijkt eerst nog weinig te gebeuren. Het oproepen van sfeer lijkt aan de basis te liggen. Althans, tot die straffe, smekende vocal van Zanmari Baré opduikt en er op de achtergrond gestoeid wordt met pastorale sounds.

Speelse elektronica hoor je in Benoîte, een ode aan de muzikant Benoite Boulard, die destijds de sega-dansstijl in zwang bracht. Opnieuw valt de rol van de gastzangeres - deze keer Nathalie Natiembé - op.  

Eén van de meest interessante tracks op het album is Soul Introspection omwille van de kundig in elkaar gestoken electronics, maar ook omwille van de manier waarop percussie en slidegitaar (de Indische gitarist Prakash Sontakke) verwerkt worden. Dit is het type track waarmee het heerlijk wakker worden is.

Souviens-Toi is een compositie waarbij de percussie aanzet tot dagdromen. Daarmee wordt een stukje nostalgie ingezet. Op dat elan wordt verdergegaan met Eveil. Beide tracks stellen dat het vroeger beter was, maar dan wel met moderne, hedendaagse technologie in een mix met traditionele instrumenten.

Van het kale minimalisme in Om (met vocale inbreng van Maya Kamaty), die doet denken aan de meest duistere klankexperimenten van Tricky tot de tribale percussie van Babette waarin hij een slavengeschiedenis uit de doeken doet, telkens weer valt op dat Labelle gefascineerd is door klank. Zijn experimentele nummers als Playing At The End Of The Universe dragen de stempel van zijn woonplaats Saint Dénis, maar Labelle voelt zich ook aangetrokken tot de moderne mogelijkheden van ambient en techno. 

Soms levert dat een overweldigende sound op (Nous). Maar het spel met klanken (de tropisch klinkende fluit van Joao Ferreira in Nouvel Observateur) overtuigt niet altijd. Wel is er met het treffend getitelde Grand Maitre een sterke afsluiter. Op die track mag korameester Ballaké Sissoko zijn betoverende meesterschap uitdrukken.

Labelle speelt met klank, instrumenten (slidegitaar, sampler, balafon, kora, zither,...) en met vocals. Dat levert een apart, sfeervol en sterk door elektronica gedomineerd album op.