Koen Janssen - Alive

Warner Music

Alive

Manmanman, wat hebben wij zin gekregen om 'Gladiator' of 'Braveheart' te herbekijken na het beluisteren van deze plaat. ‘Alive’ van Koen Janssen is immers één grote guilty pleasure throwback naar de glorieuze Hollywood-filmsoundtracks uit de jaren negentig en vroege jaren tweeduizend.

Er was ooit een tijdperk, voor de aanslagen van 11 september en de economische crisis van 2008 de lucht uit de longen van het westen sloegen, toen de Amerikaanse populaire cultuur nog blaakte van optimisme en zelfvertrouwen. Dat vertaalde zich in films die ongegeneerd hoopvol, campy en bombastisch mochten zijn. En hetzelfde gold voor de soundtracks. Denk maar aan de moeiteloos machtige deuntjes die veteranen als Hans Zimmer, James Horner, Howard Shore of John Williams met de regelmaat van de klok uitbrachten.

Toen, ergens rond 2010, ruimde het optimisme plaats voor rauw realisme en kwam dynamiek in filmmuziek op de voorgrond te staan ten nadele van de melodie. Het gevolg is dat vandaag de dag zelfs soundtracks van monumenten zoals de betreurde Johánn Johánsson nog amper blijven hangen. (Neemt u vooral de proef op de som en probeer een moderne filmsoundtrack te neuriën. We wensen u veel geluk.)

Koen Janssen is duidelijk aanhanger van de oude stijl en maakte met ‘Alive’ een album dat uitdrukkelijk teruggrijpt naar die oude hoopvolle melodieuze traditie. Relatief weinig dynamiek dan ook, maar wel synths en strijkers die ongegeneerd dramatisch uit de luidsprekers schallen, en Enya-achtige vocals, toeters en bellen en al. We moesten af en toe dan ook breed grijnzen, toen we deze plaat beluisterden: het is lang geleden dat we een componist zich nog zo enthousiast hoorden smijten. Everything but the kitchen sink, zoals ze in het Engels zo mooi zeggen.

Die aanpak komt terug in het achtergrondverhaal van ‘Alive’, dat eigenlijk een conceptalbum is over – hou u vast – het leven en het met volle teugen proberen genieten van de rit waarop we met zijn allen op één of andere manier zijn terechtgekomen. ‘Alive’ begint met de oerknal/geboorte/het ontstaan van de mens en legt vervolgens een mooi ritje af richting volwassenheid, verlichting, en wedergeboorte, zodat de cirkel van het leven weer kan beginnen. (We zeiden het al: het is een optimistische plaat.) Het is opvallend dat het album, dat begon als een project om placements op filmtrailers, series en programma’s te krijgen, voor Janssen uiteindelijk uitgroeide tot zo’n spiritueel project.

Fundamenteel is ‘Alive’ eigenlijk wat potsierlijk en niet echt meer van deze tijd, maar we beleefden veel plezier aan de passie, het talent en het ongegeneerde enthousiasme dat in de plaat zit. Het werkt dan ook allemaal zeer aanstekelijk. Kleine opmerking wel: er is niks mis met af en toe wat gas terugnemen. ‘Alive’ is met een kleine drie kwartier zeker niet overdreven lang, maar ontbeert rustpunten en de tracks lijken soms iets te veel op elkaar. Vooral de twee bonusremixes op het album voegen weinig toe. Desalniettemin een entertainende rit van een duidelijk begenadigd componist.

3 november 2019
Max De Boeck