Koala - Outlaw

Eigen beheer

"Samen staan we sterker", lijkt het devies van Koala. En ze hebben nog gelijk ook.

De roots van het Antwerpse Koala liggen in 2003, maar de band lag voor 2019 zeven jaar stil. Sinds een jaar of twee sijpelden verschillende singles en een ep door die twee dingen duidelijk maakten: ook Koala’s vervellen en ze zoeken vrienden.

Carlos Dykmans en Jack Daniels zijn altijd op zoek naar stemmen. Vaak doen ze een beroep op oudgedienden Notizz en Gert Vanlerberghe, maar nog vaker kijken ze over de muurtjes van de grootsteden waarin ze zich graag ophouden. Zo zijn hier de Mexicaanse Daniela Fa, Jana Nys, Laura Vanden Heede en de Brusselse ketjes Kreshen, Dan-T en 72 Soul te horen.

Eén en ander levert een heel eclectisch, muzikaal palet op in de geest van 'Mezzanine' van Massive Attack, maar de rode draad is toch (net zoals in het begin) hiphop, triphop en andere urban genres. Daar hebben we persoonlijk niet zo heel veel mee (op SAULT en wat eightiesrappers na), maar wat Koala brengt, is zo opwindend en telkens weer fris dat zelfs een folkliefhebber hier niet onbewogen bij kan blijven.

Het contrast tussen de hijgerige rasp van huisrapper Notizz en de krachtige vrouwenstem van Jana Nys in Starlord bijvoorbeeld, is zo spannend dat we er niet genoeg van krijgen. Het is ook gewoon een dijk van een song. Ook de combinatie van droge beats en de zachte engelenstem van Marieke Lightband (die op verschillende songs mee komt zingen) werkt fantastisch.

Even goed is de combinatie van zacht tokkelende gitaren en het Tricky-achtige gefluister van Notizz, afgewisseld met de wat hese stem van Daniela Fa, zoals afsluiter Snow bewijst, één van de songs die we al kennen van de ‘Outlaw’-ep die vorig jaar verscheen. Daarop stonden zeven nummers, die ook hier – in een geremasterde versie – hernomen worden, aangevuld met zeven nieuwe nummers.

Single Passed Death is er daar één van en die mag terecht het album openen. Over een geloopte viool rapt Notizz zijn lijnen en de elektronica freewheelt overal tussen. Meteen wordt duidelijk dat dit geen flauw afkooksel is van buitenlandse voorbeelden, maar een band die zich niet in een hokje laat steken.

Wie daar toch nog aan twijfelt, krabt zich verbaasd achter de oren als Kreshen een saus van jazz, saudade en hiphop over Je Ne Suis Pas Tout giet en al zeker als iets later het opwindende Malecon je meeneemt naar zuiderse oorden waar de castagnetten ratelen, de vrouwen lichtjes lispelen als ze hete Spaanse woordjes in je oren fluisteren en deflamencorokken hoog opgooien. Er is zelfs plaats voor echte Nederhop als halfweg de jonge Antwerpse rapper Hozo opduikt in Mannenkroon.

Deze plaat is grotendeels een echte nachtplaat in die zin dat ’s nachts de meest opwindende dingen gebeuren, de zaken die het zonlicht schuwen en de gevoelige oogjes van de onschuldige schaapjes van de massa niet mogen zien. Koala’s mogen er misschien schattig en knuffelbaar uitzien, maar voor deze kijk je toch best uit. Never judge a beast by its looks.