King Creosote - Astronaut Meets Appleman

Domino

Sinds zijn debuut heeft de Schotse singer-songwriter King Creosote maar liefst vijftig albums gemaakt. Initieel publiceerde hij zelfgemaakte cd-r's onder zijn eigen Fence label, tot Domino Records hem oppikte en hij samen met geluidskunstenaar Jon Hopkins in 2011 het werkelijk fantastische 'Diamond Mine' maakte, een album dat hen beiden terecht een Mercury Prize nominatie opleverde.

Zijn nieuwste album heet 'Astronaut Meets Appleman' en vormt de opvolger van de in 2014 verschenen soundtrack 'From Scotland With Love'. Met een wat uitgebreidere cast aan muzikanten, waaronder Catriona McKay op harp, Mairearad Green op bagpipes, Gordon Maclean op bas, Sorren Maclean op gitaar en vocals, Hannah Fisher op viool en vocals en Pete Harvey op cello, zoekt King Creosote naar een meer open en omvangrijk groepsgeluid.

Met dit album wilde Creosote vooral zichzelf verrassen. “Ik had vrijwel niets toen ik eraan begon, geen vooropgezet plan buiten de notie dat ik mezelf als singer-songwriter naar een iets hoger niveau wilde brengen", zegt hij in een recent interview.

Verwacht dan ook geen commercieel opgevat, glad geproduceerd album want dat is het zeker niet. Wel is het een, zelfs voor fans van Creosote, wat vreemde eend in de bijt. Althans in die zin dat hij zijn voorgeschiedenis overboord lijkt te gooien. Toch blijft her en der de invloed van eerder werk doorschijnen, zoals tijdens de zeven en een half minuten durende binnenkomer You Just Want, waarop hij samen met zijn band een heerlijk orkestrale ambientsfeer tot stand brengt. Die pakt de luisteraar meteen in en klinkt als een futuristische hymne waarin een akoestische gitaar en breekbare vocals onder de knoet gehouden worden ten behoeve van hogere ambities.

Tijdens Melin Wynt wordt het geluid van doedelzakken gemengd met melodieuze pop en een disco/technovariant. King Creosote legt uit dat het een anti-windturbine song is. Nog geen twee songs ver en als luisteraar weet je plots niet meer waar je bent, en blijft er een gevoel van desoriëntatie over, het fundament van deze plaat. Dat houdt meteen ook in dat er soms stiltes vallen, bijvoorbeeld tijdens de sfeervolle ballad Rules Of Engagement die misschien nog het dichtst bij het geluid van 'Diamond Mine' aanleunt.

Zoals uit de albumtitel af te leiden valt gaat het vooral om de spanning en harmonie tussen traditie en moderne technologie. Een beetje het gevoel alsof je je ergens tussen hemel en hel bevindt. Het album werd opgenomen op diverse plekken in Ierland, Engeland en Schotland en ook wat dat betreft zocht Creosote naar de 'unusual places'.

Muzikaal leidt het tot een album dat heel open en direct is. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de powerpop in Love Life waarin de frase "Her jealous accusations know no bounds / Scarlett Johansson was never in my house" opduikt. En op de dromerige ambient interlude Peter Rabbit Tea mag babydochter Louie Wren even hallo komen zeggen.

Creosote blijft in zijn kern een busker, een muzikant die teert op de interactie tussen publiek en artiest. Iemand die op bijzondere en eigenzinnige wijze verhalen uit het leven plukt en die omzet in albums. 'Astronaut Meets Appleman' is vooral een heel schoon album, dat verrast en net daarom net de stempel van Creosote draagt.