Khruangbin - Mordechai Remixes

Dead Oceans

We vallen bij daMusic niet snel van onze stoel, maar wanneer de psychedelische bluesrocksensatie Khruangbin besluit om de muziek te verfijnen met een remixplaat, zitten we toch gevaarlijk op het randje. Een etiket als “eigenzinnig” mag je immers wel kleven op dit Amerikaanse trio, dat inspiratie zoekt bij Thaïse funk. !No Joke! Bij deze worden de songs van de laatste studioplaat ‘Mordechai’ afgevijld, opgepolijst of zelfs stevig muzikaal herkauwd...

… in iets wat een dromerige, exotische mix kan genoemd worden, een soort van dansbaar, downtempo doezelavontuur met jazz, softe elektronica, dub, fiftiesmelancholie en een topping van vreemde, culturele kruiden. Dit natuurlijk vormgegeven door telkens een andere producer van dienst. Kunstenaars waarvan - laten we eerlijk zijn - de namen bij ons geen enkele bel doen rinkelen.

Elke Khruangbin-song uit de oorspronkelijke plaat kreeg een herwerking. Bij zowat de helft van de tien gevallen zijn die nog enigszins herkenbaar. Single en openingstrack First Class verhuist naar iets verder op deze plaat en krijgt stuiterdrums, een bossanovabeat en extra blazers, maar de melancholie en herkenbare zang blijft. Maar soms is het ook totaal nieuw. De dubby, minimal Cut A Rug-remix van Pelota door de multifunctionele Quantic zagen we zeker niet aankomen met die sambatrancemelodie en oppeppende chants.

En dan nu de hamvraag: gaat dit remixalbum onze doorregende zomer redden?

Zoals bij de meeste bewerkplaten, zijn er enkele prachtige tot zelfs handige songs - menige cocktailbar-dj zal smullen van de tropische housebeats van If There Is No Question - maar er zijn ook wankelmomenten. Zoals een soort van murmelende spacelounge-mantel waarin afsluiter One To Remember (Forget Me Not’s Dub) verpakt zit. Of zoals de discobeat die onder die andere single You And I steekt en die vergeefs probeert de negen minuten wegdraaiende, solerende jam op een met LSD doordrenkte synth uit te hollen.

Wat misschien nog het meest opvalt / stoort, is dat de natuurlijke flow en souplesse die over ‘Mordechai’ hangt, hier weg is. Dit is niet meer één verhaal, maar vele korte vertelseltjes, waarbij beats en grooves opvallend het rime bepalen en minder de sfeer, heerlijke samenzang en psychedelische vibes.

Van de andere kant valt moeilijk te ontkennen dat Khruangbin tekent voor een bij momenten geschift feestje. Eentje dat in het tweede deel van deze plaat met enkele stevig lang uitdansende tracks voor gigantische pieken zorgt. Fans van ‘Mordechai’ zullen moeilijk kunnen ontkennen: dit album gaat effectief de doorregende zomer nog redden!