Katie Malco - Failures

6131 Records

Failures

De titel van Katie Malco’s debuutplaat laat weinig aan de verbeelding over: een vrolijke Francine is ze niet, maar de muzikale polaroids, die ze hier toont, zijn van een schoonheid die niet onopgemerkt mag blijven.

Zeven jaar geleden bracht Katie Malco al een eerste ep uit (‘Tearing Ventricles’), maar een zware deuk in haar zelfvertrouwen deed haar de pianoklep dichtslaan en de stembanden aan de kapstok hangen. Het droeve, eenzame meisje - zoals ze zichzelf ooit beschreef – zat plots echt in de put.  

De klep van de piano gaat terug even open op opener Animal, maar de pianoklanken worden algauw overstemd door de ruwe klank van een geblutste Telecaster. Toepasselijk genoeg, want Malco schreef de song toen ze al sofa surfend de toenmalige gewelddadige partner van haar moeder probeerde te ontwijken, maar haar problemen en zichzelf bijna zelf verdronk in alcohol.

De sound van de song sluit aan bij het reeds in september 2019 uitgebrachte Creatures, maar Malco houdt het niet bij grungy gitaren alleen. Op Let’s Go To War en Peckham verrast ze met een accordeon en ook de piano, het instrument dat overheerste op ‘Tearing Ventricles’, komt af en toe nog aan bod.

Niet alleen de muzikale aanpak, maar ook de manier van teksten schrijven roept vergelijkingen op met Phoebe Bridgers en Soccer Mommy. Ook zij leggen het hart bloot in beeldende en levendige metaforen die neigen naar poëzie. Zo zingt ze in Animal over “Thirteen beers and a bad taste in my mouth” en werpen in Night Avenger straatlantaarns licht over de pijn: “The street light scatters through the trees / and highlights your misery.”

De soms snijdende gitaar legt een extra laag emotie over veel van de songs, maar Fractures, met bassist Stephen Davidson als erg geslaagde vocale partner, bewijst dat dit niet altijd nodig is. In deze breekbare song, waarin Malco meent onmogelijk de schoenen te kunnen vullen van de ex-vriendin van haar vriend, bewijst ze dat niet veel meer nodig heeft dan oprechtheid om te ontroeren. De nieuwe versie van oudje September onderstreept dat nog een keer.

Malco zelf beschreef ‘Failures’ als een coming of age-plaat en wie zijn wij om haar tegen te spreken? En we willen haar niet afschrikken, maar het leven blijft meestal genoeg verrassen om je te doen beseffen dat je ook tijdens je volwassen leven maar wat aanmoddert en je van twijfel naar angst blijft bewegen als een manke hond zonder reukzin.

Platen als deze kunnen gelukkig troosten omdat je dan beseft dat je niet de enige bent die soms hulpeloos op de rug ligt als een meikever die net heeft kennisgemaakt met het concept “venster”. Een reeks mislukkingen is deze plaat allerminst, eerder een geslaagde poging om van miserie iets moois te maken.

26 juni 2020
Marc Alenus