Katia Guerreiro - Até Ao Fim

Eigen beheer

De nu veertigjarige fadozangeres Katia Guerreiro groeide op op de Azoren waar ze de "viola della terra" leerde bespelen, maar ontdekte wat ze in dit leven wilde in Lissabon, nadat ze bijdroeg aan een tribute aan de legendarische Amalia Rodrigues. Zij brengt met 'Ate Aio Fim' ('Until The End') haar achtste album uit. 

Até Ao Fim

Katia Guerreiro droomde ervan om leraar te worden, al studeerde ze medische wetenschappen. Op haar pad kwam ze ergens de fado tegen. Guerreiro is ontegensprekelijk een zegen voor de fado. Ze heeft ook deze keer lang gewerkt aan de muziek en aan de teksten vooraleer definitieve keuzes te maken. Op dit album verzamelt ze twaalf nummers die een stand van zaken geven inzake haar woelige en turbulente leven en die vooral een nieuwe kant van Guerreiro oplichten. Zo klinken de nummers vrijer, lichter, zelfs helderder dan tevoren.

Aan haar zijde staat Tiago Bettencourt, die als gitarist-producer een grote bijdrage aan het album leverde. Guerreiro nodigde heel wat volk in de studio uit voor de opnames van de plaat, waaronder Joao Veiga, Pedro Castro, Luis Guerreiro en Francisco Gaspar, muzikanten die haar al jaar en dag begeleidden. Veel vertrouwde gezichten in de scène zoals Joel Pina, Pedro Joia, André Ramos en Artur Caldeira kwamen daar nog bij. Samen maakt het meer dan twintigkoppige collectief een album dat erg goed in het oor ligt en toch ook emotionele diepte in zich heeft.

Opener 9 Amores is een ode aan de liefde, maar Guerreiro bezingt ook de grond van haar geliefde land. Mentiras is dan weer een speels nummer over bedrog en verraad. De titeltrack laat liefde en wanhoop steeds dieper in elkaar vervlechten tot het bittere eind. Universele thema's dus, die niemand ongevoelig laten, vooral ook omdat de Portugese taal zo heerlijk klinkt. Nummers ook die iets blootleggen van de Portugese volksaard, immer vrolijk, goedlachs en blij met twee keer niets.

De liefde  blijft de kern, ook al wordt ze gezongen voor een rivier, die niet antwoordt, zoals in Disse Ao Mar Que Te Amava. En Guerreiro laat letterlijk diep in haar ziel kijken (A Janela Do Mei Peuto), waar zowel een lach als een traan huizen.

Was de eerste reeks songs nog opgewekt van toon, dan heerst er op de tweede plaatkant plots meer ernst en sérieux. Het aangrijpende, intense Fado Da Noite Que Nos Vez gaat tot op het bot. Dat elan blijft ze verder aanhouden, zoals tijdens het door sierlijk gitaarspel versierde Quero Cantar Para A Lua, waarin ze haar stem meer naar voor schuift.

De beeldenrijkdom laat plaats voor veel bespiegelingen over de liefde, de nacht (Nesta Noite), het leven en de eenvoud van een hartverwarmende kus. Desalniettemin keert ze tijdens As Quatro Operaçoes nog een laatste keer terug naar de frivole, melodieuze opgewektheid van de eerste helft. En dan rest er nog bonus Eu Gusto Tanto De Ti, dat geen vertaling nodig heeft om begrepen te worden.

In mei 2017 tourt Guerreiro door België. Op 2 mei speelt ze in CC30 (Leuven), op 3 mei in CC Belgica (Dendermonde) en op 4 mei in De Warande (Turnhout). Een aanrader.

25 januari 2017
Philippe De Cleen