Kasper van Kooten - Zangzaad
Coast to Coast
De cd begint in ieder geval niet zoals je het zou verwachten: het titelnummer is ontzettend hiphopperig, iets wat wij niet echt op prijs weten te stellen. Wel heeft dit nummer een hilarisch Bert en Ernieachtige inleiding.
Ze zeggen (samen met Baas B) klinkt ook nog halfnaakte vrouwen, blingbling en pelskraag maar gelukkig blijft het hier binnen de perken zodat het nummer bijna jazzy aandoet. Met Laat niet los heeft Kasper dan weer een mooie, ontroerende ballade gecreëerd. Dit nummer valt extra op doordat het volgt op het hiphopduo.
Ik vind je kek is hét hoogtepunt van deze plaat. Samen met ExtincE en Candy Dulfer (sax) vertelt Kasper ons alles over zijn nieuwe, zelf ontwikkelde woord; een woord dat zijn geliefde compleet omvat, nl. “kek”. Kaa Ee Kaa, inderdaad. ExtincE mag enkele regels rappen en dat is niet eens storend doordat het past in het plaatje en -vooral- in het ritme. Het saxofoonspel van Candy Dulfer is van een kwaliteit die onze trommelvliezen nog niet vaak ontmoet hebben. Het geeft het nummer, naast de geweldige lyrics, net dát beetje extra waar echte muziekliefhebbers naar zoeken.
Een heerlijk rustgevende jazzy sound krijgen we in Eindeloos. We wanen ons in een vuile New Yorkse bar waar de sigarettenrook elk zicht tot op een meter beperkt. Heerlijk en je kleren gaan er niet van stinken. In tegenstelling tot zijn vorige cd stelt Kasper af en toe toch een beetje teleur, dit zonder aanwijsbare oorzaak, al kunnen we misschien met de afkeurende vinger richting Ultratop wijzen
Een tegenvaller is bijvoorbeeld De ambassadeur. Klinkt een beetje als een ballade van een Idoolfinalist die per ongeluk die finale ingesukkeld is. Niet enkel met dit nummer lijkt Kasper inspiratie opgedaan te hebben bij de doorsnee Nederlandstalige pop. Jouw naam doet eigenlijk heel Marco Borsato-balladeachtig aan.
Gelukkig is er ter afwisseling Rotonde, dit vormt een heerlijk springerig, bijna folk (let op het fluitje) nummer waarbij zelfs enige passen gezet kunnen worden. Helaas klinkt De onmacht van een dier dan weer erg “Marco! Marco! Marco!”. Er valt in dit nummer wel enige jazzinvloed te bemerken maar deze is te verwaarlozen als we het geheel bekijken.