Karel Van Deun - Weekend Art: Guitar Music & One Piano Piece

Eigen beheer

Na twee albums aan de zijde van Ruben Machtelinckx brengt meester-gitarist Karel Van Deun 'Weekend Art' uit. Voor de ene is het sober, de ander houdt van de directe zeggingskracht die van die instrumentale gitaarplaat uitgaat.

Dat het geen bruisende, blinkende of flitse muziek is, stelt hij in een korte, begeleidende nota; daar was het hem zeker niet om te doen. Hij schreef een zestiental composities met de intentie om enkele van zijn naasten naar minder commerciële muziek te doen luisteren. Daarnaast duiken er een paar nummers op uit het publiek domein zoals de door Wallis Wallis gepende negrospiritual Swing Low Sweet Chariot.

Het is duidelijk dat Van Deun zich niet laat opjagen door commerciële intenties en op eigen kracht een wondermooi album maakt, dat aansluit op zijn werk met Ruben Machtelinckx ('Shapes'), maar evengoed een eigen karakter heeft. De vaak op akoestische gitaar gespeelde nummers klinken zo helder en uitgepuurd dat je als luisteraar de indruk hebt dat hij in de kamer aanwezig is.

Instrumentale gitaarmuziek kan voor velen misschien te kaal en sober zijn; hier doet het wel iets. Van Deun tokkelt als een volleerde meester en laat horen dat zowel jazz, blues (For Mister Broonzy, Blues For Stef), latin (Latin Dance) als folk tot zijn vocabulaire horen. Verrassend genoeg duikt halfweg een door Ronn Andriessen op piano gespeelde Ballade Pour Ma Femme op. De gedachte alleen al dat iemand een dergelijke, mooie geste voor vrouwlief stelt, doet ons veel.

Tussendoor is er ook nog Nardis, een nummer geschreven door Miles Davis, maar bekend gemaakt door jazzpianist Bill Evans. Die past goed binnen het klankpalet dat Van Deun voor ogen heeft. En ook de aanwezigheid van Joni Mitchells Blue zorgt voor een handvol poëtische noten op dit pracht van een album.

Het is vooral de variatie, die dit album interessant maakt. In één enkele beweging schippert Van Deun tussen allerlei genres en stijlen, van country en blues tot bossanova (Bossa Sarah). In een kleine drie kwartier legt Van Deun een warme, mooie, van ambachtelijke pracht doordrongen meesterproef op gitaar (en piano) af. Die paar solouitvoeringen van eerder werk met Machtelinckx (Medieval en Het Zandmannetje) maken duidelijk hoe knap die samenwerking eigenlijk wel was.

Als geheel is dit een mooie luisterervaring. Zoals de hoes al aangeeft, gaat het hier louter om niet-commerciële muziek. Het is nooit de bedoeling om de massa te overtuigen. Wel is hier een publiek voor dat, net als Van Deun, bezorgd is om het behoud van waardevolle muziek. Een bescheiden meesterwerkje voor hen, die het nog aankunnen om drie kwartier grandioze pracht mee te maken zonder hyperkinetisch naar de volgende attractie te verlangen.

Het album kan hier beluisterd en besteld worden.