Kaktus Einarsson - Kick The Ladder

One Little Independent Records

Kick The Ladder

Bij IJslandse artiesten gaat altijd zo’n oranje knipperlichtje branden. Zeker als je ooit dit robuuste eiland bezocht en de magie en natuurkrachten, die er hangen, hebt kunnen ervaren. En als je weet dat die magie zich, in de vorm van mystiek en eigenheid, vaak ook doorzet in de muziek. Helaas geen natuurkrachten of hocus pocus op de elektropopplaat van nieuwkomer Kaktus Einarsson.

Wat je wel mag rijmen met Kaktus Einarsson is een bedje van softe, elektronisch aangedreven popmuziek waarin veel folkinstrumenten verscholen liggen. En met een lichtbenevelde toets (dus toch!). Voor fans van labelgenoot Ásgeir – om zo’n andere IJslandse muzikale einzelgänger binnen dezelfde categorie melodische folk aan te halen.

Twaalf liedjes lang paait dit debuut met gemoedelijke muziek en oprechte teksten vol liefde en emoties (“I know that sometimes I’m hard to get through and you’re talking to a brick wall /… / I’m not silent for a reason / My head is loud and clear”). ‘Kick The Ladder’ – een leuk stuiterende song als opener trouwens – slikt weg als suikerkoekjes. Met ecologisch geteelde glucose en honing weliswaar. Nergens schiet de plaat echt uit of doet ze opveren. Verwacht pop zoals pop dient te zijn.

Niet dat het allemaal maar eenheidsworst hoeft te zijn. Daarvoor is het instrumentarium en het aanbod aan klanken te ruim. Erg moedig trouwens om een songs als Daydream Echo aan te vangen met een onhandelbaar ritmisch instrument als de Balinese gamelang. Maar er is duidelijk heel lang in de studio gewerkt aan producen en de alomvattende atmosferische, wat neerdrukkende klank van dit album. Een sound die misschien net te veel de accenten weggomt. Als een mooie, grote speeltuin waar je maar op twee toestellen mag plaatsnemen en naar de rest moet kijken. En dat is zonde, want een pianoballade als No Runaway met die stuiterende drums en dat fantastische singalongrefrein (in falset!) verdient zeker de nodige focus.

Spijtig, want zo zinkt deze plaat een beetje weg in de eigen, lieflijke sound. Het lijkt wel of ‘Kick The Ladder’ enigszins lijdt onder de uitmuntende technische skills van Kaktus Einarsson, die wel de basis uit zijn vorige rockband Fufanu vergat: het schrijven van sterke songs. De artiest die zich achter een brede bos bloemen verschuilt - check de hoes. Wat ons betreft een wijze les voor de tweede plaat. Al weten we nu al dat jullie allicht staan te steigeren om dit verdict tegen te spreken en dit debuut vooralsnog de hemel in te prijzen.

21 mei 2021
Johan Giglot