Kaitlyn Aurelia Smith - The Mosaic Of Transformation

Ghostly International

Alweer de achtste studioplaat van bezige bij Kaitlyn Aurelia Smith. Niet slecht als je weet dat dat het debuut van de Amerikaanse componist slechts acht jaar oud is. De unieke aanpak van visueel ondersteunde songs die met behulp van de Buchla 100 transformator omgebogen worden, heeft in elk geval de heren van het befaamde Ghostly International-label wakker geschud.

Het mag voor ‘The Mosaic Of Transformation’ dus even wat sneller vooruitgaan voor Kaitlyn Aurelia Smith. Te beginnen met een prachtige hoes met een kunstzinnig gespiegelde foto die binnenin nog negen andere, gelijkaardige posebeelden krijgt. Meteen een fraaie weergave van Smiths visueel gekaderde muziek. Zoals steeds gebruikt de componiste een synthesizer, een midi-systeem en een berg elektronische apparaten om tot een unieke sound te komen. Als basis is er haar stem en samples van vele gaststemmen om te transformeren en unieke klanken mee te creëren. “This album is dedicated to electricity”, staat duidelijk genoteerd binnenin. Of in het geval van de titel van de eerste track: Unbraiding Boundless Energy Within Boundaries.

Dat alles levert in elk geval erg vreemde en onwezenlijke muziek op. Kijk even naar de goed verborgen letters op de hoes, waarbij het lijkt of ze reflecteren op het wateroppervlak langs onder bekeken. Zo klinkt dit album ook: als een onderwaterplaat. Vol wazige sferen, ontastbare klanken en voortdurend wijzigende reflecties. Bij drie van de negen tracks gaat het dan om een geluidsexperimentje van dertig seconden, een creatief intermezzo, een flard, een opflakkering. In het geval van The Steady Heart – één van de weinige echte songs – met over elkaar geschoven reverbstemmen en synthesizernoten in aparte, kunstzinnige harmonieën. Uniek, maar door de ontastbaarheid ook wat zeurderig.

Ijle melodiën en slepende lagen die voortdurend in elkaar over glijden, maken deze plaat dus bewust erg onwezenlijk. Dit is erg abstracte popambient die slechts een paar echte opflakkeringen kent. En dan bedoelen we niet de tien minuten durende, wispelturige afsluiter, maar wel een song als The Spine Is Quiet In The Center, met die heelijk psychedelische onderbouw. Of eventueel zelfs de slepende stemmantra van Remembering. Helaas zijn dat nogal weinig handvaten om echt te overtuigen. Als is het goed mogelijk dat wij ‘The Mosaic Of Transformation’ gewoonweg niet helemaal goed vatten. We zullen nog eens kopje onder duiken.