Kaitlyn Aurelia Smith - EARS

Western Vinyl

Een experimenteel elektronisch album dat je terugvoert naar je jeugd… Dat we dat nog moeten meemaken.

Studio Brussel bestond al, maar het meest vernieuwende programma op de radio waar we stiekem ’s avonds laat naar luisterden, was ‘Maneuvers In Het Donker’, gepresenteerd door priester Flor Berkenbosch op Radio 2.

In zijn show draaide Berkenbosch bekende en obscure, elektronische muziek. En freaks, die thuis experimenteerden met synthesizers, konden demo’s opsturen die dan werden gedraaid. In 1991 werd het programma afgevoerd, toen Berkenbosch met pensioen ging, en stilaan was de herinnering eraan vervaagd in de nevelen van de tijd. Tot we dit schijfje van Kaitlyn Aurelia Smith in de cd-lade schoven.

Smith kennen we sinds 2010 als lid van de folkband Ever Isles, maar vorig jaar dook ze op met een eerste, volledig elektronisch album ‘Euclid’. Op die plaat gebruikte ze de Buchla Music Easel, een legendarische, draagbare synthesizer die in 1973 baanbrekend was. Het leverde een zweverige plaat op vol ijle, etherische klanktapijten.

Op ‘Ears’ breidt ze haar instrumentarium uit met fluit, klarinet, saxofoon, basklarinet, EMS Synthi, Oscar, KORG mono/poly, Electrocomp 101 en een MOOG Werkstatt en dat doet haar sound deugd. Al is het in de ambient nummers vaak onmogelijk te achterhalen of een geluid analoog dan wel digitaal werd geproduceerd. Alles loopt heel natuurlijk in elkaar over.

En toch lijkt dit een release uit een ander universum en een ander tijdperk en ook hier is het niet duidelijk of dat het verleden of de toekomst is, omdat ook al in de jaren zeventig en tachtig danig geëxperimenteerd werd met elektronica. Het enige wat vertrouwd aandoet, is de lengte van de songs die, op de slottrack na, allemaal binnen het singleformat passen.

Door de korte tijdsduur van haar composities, slaagt Smith erin om de aandacht toch vast te houden met songs die zo goed als elke melodie ontberen en eerder wolken van geluid lijken die – naarmate je er snel of traag doorvliegt – anders klinken.

En zo blijf je, onder je hoofdtelefoon, acht songs lang met grote ogen van verwondering, gedesoriënteerd rondzweven door een glimmende, sonische wereld met een zalige glimlach op je gelaat. En als je oud genoeg bent, zoals wij, beland je zo bij een herinnering aan een radioprogramma waar dit soort muziek al te horen was voor die populair werd en tot eenheidsworst gedraaid. Bevreemdende ervaring.