Justin Townes Earle - ALL IN: Unreleased & Rarities (The New West Years)

New West Records

Na tributeplaat ‘J.T.’ van Steve Earle & The Dukes (in 2021) en een herdenkingsconcert (begin vorig jaar), wordt met ‘ALL IN: Unreleased & Rarities (The New West Years)’ opnieuw hulde gebracht aan het genie van songschrijver Justin Townes Earle.

In augustus 2020 kwam er een abrupt einde aan het leven van de achtendertigjarige Justin Townes Earle. Hoewel iedereen wel wist dat hij al van in de tienerjaren rotzooide met allerlei verslavende, gevaarlijke substanties, kwam zijn dood toch eerder onverwacht. Want het ging de laatste jaren toch goed met de zoon van alt-countrylegende Steve Earle?

Hij was inderdaad nog niet zo heel lang vader van een dochter en bovendien had hij met ‘Kids In The Street’ en ‘The Saint Of Lost Causes’ twee uitstekende platen uitgebracht. Die veranderden dus plots van “voorlopig hoogtepunt” in “definitief eindpunt” van een rijke discografie, die bestaat uit één ep en acht langspeelplaten (en met nog meer “must haves” als ‘Harlem River Blues’ en ‘Nothing’s Gonna Change The Way You Feel About Me Now’).

Een bevoorrechte getuige van Earles carrière was producer, engineer, bassist, klankbord en vooral goede vriend Adam Bednarik. Hij kreeg van Kim Buie van label New West Records, het label waar zowel Justin als zijn vader Steve zaten, de vraag of er niets kon gedaan worden met het materiaal dat nog was blijven liggen na de ‘The Saint Of Lost Causes’-sessies. ‘ALL-IN’ begint dan ook met de demo’s van de zes liedjes die de uiteindelijke tracklist van die langspeler niet haalden.

Het zou een koud kunstje zijn geweest om er de muzikanten bij te halen, die ook meespeelden op de plaat, en er “Beatlesgewijs” afgewerkte songs van te maken. Toch kozen Bednarik en Buie er wijselijk voor de oorspronkelijke opnames – met alleen stem en gitaar – te gebruiken. Hoe Cold Comfort, Already Gone, I Know You, Troubled Eyes, Lonely Mornings en All or Nothing hadden kunnen klinken als ze wel op de plaat hadden gestaan, moet u er dus zelf maar bij fantaseren. Voor ons hebben deze naakte, pure versies al voldoende zeggingskracht om meteen te overtuigen en vooral te raken.

Maar om u te helpen bij die hoe-het-had-kunnen-zijn-denkoefening, staan er nog meer demo’s op de compilatie, dan van liedjes die u wellicht wel al kent. Zo staan van Appalachian Nightmare en Over Alameda, allebei van het laatste album, zowel de versies die Earle in zijn eentje thuis opnam op akoestische gitaar als de finale versies op deze compilatie. Van If I Was The Devil (van ‘Kids In The Street’) horen we dan weer hoe die song destijds rechtstreeks uit de koker van Earle kwam gerold, van het titelnummer van zijn laatste album de eerste, ruwe schets.

Nog meer pure Earle krijgen we met Champagne Corolla (van ‘Nothing’s Gonna Change The Way You Feel About Me Now’) en Mance Lipscomb-cover So Different Blues, allebei live en akoestisch opgenomen voor ‘Hardcore Troubadour’, de radioshow van zijn vader. Dat laatste is overigens niet de enige cover. Een erg mooi Dreams van Fleetwood Mac (die pedalsteel van Paul Niehaus!) en een springerig Rocket 88 van Jackie Brenston (volgens sommigen de eerste rock-‘n-rollsong die ooit op plaat verscheen) zijn outtakes van ‘The Saint Of Lost Causes’, waarop Earle wordt begeleid door en volledige band.

Drie ‘rarities’ sluiten de plaat af. Het zijn sobere en melancholische versies van Bruce Springsteens Glory Days (opgenomen voor compilatie ‘Dead Man’s Town: Born In The U.S.A. Revisited’), van Far From Me van John Prine (uit ‘Broken Hearts & Dirty Windows: Songs Of John Prine’) en van Paul Simons Graceland (het B-kantje van single Maybe A Moment).

Natuurlijk is dit geen echt ‘album’ in de ware zin van het woord met een uitgekiend concept en een doordachte tracklist, maar toch is ‘ALL IN’ veel meer geworden dan zomaar een samenraapsel van de laatste muzikale kruimels die Justin Townes Earle naliet. De plaat werd niet alleen met veel liefde en zorg samengesteld, maar ook met respect voor de artiest en zijn nabestaanden. Niet voor niets worden Earles vader en weduwe als eersten bedankt in de hoesnota’s, en werd de plaat opgedragen aan dochter Etta St. James Earle.

In zijn empathische, voor velen erg herkenbare teksten koos Earle altijd de kant van de underdog, waardoor heel wat fans vaak troost zochten en vonden in zijn platen. Op de studioalbums werden die teksten verpakt in fraaie, maar nooit te overladen arrangementen. ‘ALL IN’ laat horen hoe sterk zijn liedjes al waren in het demostadium. Ze geven de luisteraar ook het gevoel dat Justin Townes Earle zich hier uitsluitend tot hem richt en meer dan ooit dicht bij hem staat. Die intimiteit is volgens ons de echte meerwaarde van deze prachtige compilatie.