Julio Bashmore - Knockin' Boots

Broadwalk Records

Daar is hij dan, de langspeler waar ieder, die alternatieve house een warm hart toedraagt, op wachtte. Hij heeft er lang aan gewerkt, maar het resultaat is er dan ook naar. Julio Bashmore ligt met ‘Knockin’ Boots’ in poleposition voor dance-album van het jaar.

De uit loops opgebouwde titeltrack opent stuiterend, maar onthult al een glimps van de vintage house waarvan de plaat overloopt. In Holding On meer van die warme plezanterie; is dit een geremixte soundtrack uit de seventies of is dit Julio Bashmore? Beetje van beide, nemen we aan.

She Ain’t duikt de nacht in met uptempo disco en zwierig handgeklap. Mocht Donna Summer plots opduiken, het had perfect gekund. Rhythm Of Auld was voor de release al naar voren geschoven en we begrijpen waarom. Als kroonjuweel trekt het je in een rokerige zweem mee naar de afterparty waar jij al genoeg op hebt, maar de linke meisjes nog bloednuchter zijn. What’s Mine Is Mine en Simple Love halen dezelfde sfeer boven, zij het nog iets intenser. Dansen is de boodschap!

Als we dan toch noodgedwongen mindere passages moeten aanduiden, laat het dan Let Me Be Your Weakness zijn. Op zich een goed nummer, maar een beetje flets, een beetje luchtig, een beetje te weinig. Ook For Your Love komt raprap in elkaar geflanst over. Niets is wellicht minder waar, maar we weten dat hij beter kan.

De tweede helft van de plaat blijft voor de nacht. Vanaf Bark, die het looptrucje van opener Knockin’ Boots twostep-gewijs nog eens overdoet, het drukke Umuntu en heerlijk uitbollende Kong voel je de clubroes bovendrijven. You & Me rondt perfect af met een slaperig ochtendgloren.

Draai dit op je tuinfeest! Draai dit aan het zwembad! Draai dit overal! Veel aangenamer maken ze zomerse house niet. Riep daar iemand “Giorgio Moroder van deze tijd”?