Julii Sharp - Burning Line
Only Lovers Records
Van een artieste, die haar voornaam ontleent aan een schelp, verwacht je niet anders dan etherische folk. Dat is ook exact wat je kreeg op der ep van twee jaar geleden, maar… “things have changed”.
Naar muzikaal moois uit Frankrijk is het vaak zoals zoeken naar een mooie schelp op het strand: elke keer is er wel een stukje af, blijkt het parelmoer toch niet zo schitterend als op het eerste gezicht leek. Met Julii Sharp uit Toulouse is het anders. Zij levert een pareltje van een debuutplaat af. Dat mag niet verwonderen, want ook de ep ‘Toucan’ bevatte vooral troostende, gewichtloze folkliedjes. En toch klinkt ‘Burning Line’ helemaal niet zoals die ep. In de twee jaar tussen de twee releases gebeurden er heel veel heftige dingen, zowel in de wereld als in de persoonlijke bubbel van Sharp en haar muzikanten. Alle plannen werden in de koelkast gestopt. De pijn moest niet zozeer helen, dan wel veranderen in iets bevattelijks. Toen iedereen zich weer klaar voelde, werden de sintels weer aangeblazen met deze plaat als resultaat: een echte bandplaat waarop het vuur geregeld hoog oplaait.
De weinigen, die Julii Sharp hier al kenden, zullen aanknoping vinden in de opener en tegelijk titeltrack Burning Line, een charmante en galante song die je zacht bij de hand leidt naar wat volgt, ook al horen we vanaf anderhalve minuut een eerste gruizige gitaar en volgen er ook verderop een paar heftigere passages. Ook Balconies, Phantom, Loratzerat en afsluiter Atmosphere zullen bij de oude fans zeker in de smaak vallen, maar daartussen zullen ze een paar keer naar adem moeten happen. Hopelijk net als wij eerder van bewondering dan van afkeer. Single Pirate In the Room, heeft hen misschien al wat voorbereid: Julii Sharp durft ook te rocken! Dat kan ze zelfs in een walsje, zoals ze bewijst met AB November en ook tweede single Rainbow mondt uit in enigszins rommelige, maar charmante rock zoals we die kennen van Big Thief. Dat deze single weinig tot geen potten brak, is eigenlijk even vreemd als onverdiend. Het moet aan de promo liggen, want potentieel is hier genoeg.
Twee nummers, die de folkfans helemaal moeilijk zullen verteren, zijn Chrysalis en (de intro van) Neige. Hier gaan alle remmen los en ontpopt de band zich helemaal tot een kracht waarmee rekening te houden valt. Het zal wel duidelijk zijn: wij zijn er dol op! Wat ons betreft, is dit één van de leukste muzikale verrassingen van het najaar.