Jonas Winterland - Zwaartekracht En Andere Verzinsels

Universal Music

Nu al een nieuwe Jonas Winterland? Werd de late debutant en traagschrijver door zijn platenmaatschappij gepusht om snel een opvolger voor ‘Mensen Zijn Gemaakt Van Dun Papier’ in elkaar te flansen met overschotjes misschien?

Met deze donkere gedachte in het achterhoofd drukten wij voorzichtig op de play-knop om na een paar nummers al te constateren dat onze vrees totaal ongerechtvaardigd was.

Winterland ontbolstert helemaal op zijn zogenaamd "moeilijke tweede" en verrast zowaar met een volwassen geluid dat wegwaait van de kleinkunst en zelfbewust opschuift richting Eels (in zijn akoestische gedaante) en Beck of dichter bij ons: Spinvis. Want ja, ook Winterland doet het in het Nederlands, al sluipt er in Dokter Alstublieft een volledig Engelstalig vers en verwelkomt een citaat uit Climbing To The Moon van Eels ons in het cd-boekje.

Een deel Winterlands zelfvertrouwen lijkt te danken aan de liefde. Die slaagt er zelfs soms in om de demonen in het hoofd van de zanger te bedwingen wat leidt tot een vrolijk geluid zoals in Ik Hou Je Warm en In De Jaren Van Verstand, nochtans een song over het onvermogen (of de onwil) om volwassen te worden.

En soms zit het lot een lied soms ook gewoon mee. Het Meisje Uit Het Lied was bedoeld als eerbetoon aan de Vlaamse helden uit Winterlands jeugd, maar kreeg door het overlijden van Luc De Vos plots een extra dimensie.

Maar (gelukkig) nestelden zijn diepe twijfels zich diep in zijn ziel en vindt Winterland ook nog steeds de woorden en de noten om deze te verklanken in parels als Niemand Lijkt Op Jou  en het verrassend vrolijk klinkende Gelukkig Zijn Wij Niets. Dat hij af en toe nog bang lijkt om volop gelukkig te zijn, kan zomaar wel eens een kwestie zijn van zowel het licht als het donker, de yin en de yang te omarmen.

Een wel zeer persoonlijke song is het met zeer fijne elektronica en een arrangement van Pieter Van Dessel (Marble Sounds) versierde Wie Ik Ben En Hoe Ik Heet, een song die Winterland schreef na het zien van ‘Extreme Love: Dementia’, een documentaire van Louis Theroux die zijn angst  over de mogelijkheid tot vergeten van zelfs de meest dierbaren in je leven deed opflakkeren.

Ook De Krekels In Mijn Oor kon er maar komen dankzij de liefde. Een song schrijven over de tinnitus die je bijna tot een inzinking bracht, is niet evident en zeker niet op de manier waarop Winterland het deed: vol tedere aanvaarding.

Met ‘Zwaartekracht En Andere Verzinsels’ slaagt Winterland er weer in om je een dik half uur te laten zweven boven de aarde, los van alles. We voelen ons nietig, niet eens goed geplaatst om hier over te schrijven, maar tegelijk vervuld van een gelukzalig gevoel bij zoveel moois.