Johnny Dowd - Twinkle, Twinkle

Mother Jinx Records

Hoewel je met Johnny Dowd uiteraard nooit weet, geeft het openingsnummer van 'Twinkle Twinkle' al aan waar de man naartoe wil: een vervolg maken op zijn 'Execute American Folklore', maar dan nog verder doorgedreven.

 

Dat uit zich dan in de instrumentkeuze (drummachine, synth, gitaar en de stemmen van hemzelf en Anna Coogan), maar nog meer in de liedjes, die hij hier brengt. Want het betreft hier grotendeels covers van (traditionele) folksongs. Alleen kleedt hij die zodanig anders in (of uit) dat enkel nog het melodietje overblijft.

Trouble In Mind verdrinkt bijvoorbeeld in een modderpoel van synths waarover Dowd dan zijn grafrede afsteekt. Als Belg ben je uiteraard niet meteen vertrouwd met al die “klassiekers” als Going Down The Road Feeling Bad, dat dan wel een min of meer vrolijk deuntje meekrijgt, maar toch bijzonder zwartgallig overkomt, zoals dat eigenlijk met alle songs het geval is; niet in het minst met het eerder al vermelde Execute American Folklore, Again, de enige song van zijn eigen hand, waarin hij van alles “radio-active bile” maakt.

Maar naargeestig is de man allerminst. Want de humor druipt af van iets als Twinkle Twinkle, Little Star. Wrange humor, dat dan weer wel, maar desalniettemin humor. Ongetwijfeld zal hij hiermee op lange tenen trappen, want de Amerikaanse traditie, mag daar wel aan geraakt worden? Wie Dowd een beetje kent, weet daarop trouwens al meteen diens antwoord.

Dit zijn gewoon hoogst originele versies van songs als Tom Dooley, House Of The Rising Sun (nee, het origineel is niet van The Animals) of Oh, My Darling Clementine, liedjes die hier dan wel iets bekender in de oren klinken. En dat hij de plaat afsluit met een citaat uit de bijbel zegt veel over waar hij vandaan komt; de manier waarop zegt dan weer iets over wat hij daarover denkt.

Johnny Dowd is nooit voor een gat te vangen geweest en bewijst hiermee dat zijn liedje – of het nu zijn eigen liedje dan wel een cover is – nog lang niet uitgezongen is. Deze man staat voor alles open en daarvoor kan je alleen maar bewondering hebben. Dat de muziek ook bijna kinderlijk boeiend blijft, is dan een niet te versmaden pluspunt.

 

Johnny Dowd trekt in januari en februari door Nederland, maar zal in België slechts één keer te zien zijn.