John Diva & The Rockets Of Love - American Amadeus
Steamhammer
We wanen ons weer midden in de hairmetal van de eighties. Die werd dan wel grotendeels van de kaart geveegd, toen grungerock de wereld veroverde, maar lijkt nu weer in opkomst met bands als John Diva & The Rockets Of Love. En wat kijken wij uit naar meer albums als dit.
John Diva & The Rockets Of Love werd in 2009 gevormd en sindsdien zijn ze niet meer weg te denken uit de glamrockscene. Veel eigen werk heeft de band nog niet uitgebracht. Dit ‘American Amadeus’ is pas het tweede studioalbum, maar muzikaal gaan de bandleden al heel wat jaren mee.
Glitter en glamour met een flinke dosis gitaren, dat is wat we hebben gemist sinds de jaren tachtig. Gelukkig staat deze plaat daar vol mee. En dat begint al met de opener Voodoo, Sex & Vampires. Hier kicken de gitaren direct lekker in. Ook hoor je op de achtergrond al een banjo. Verderop komt die bridge in in countrystijl nog meer naar voren. Niemand minder dan gitarist Michael Voss (Mad Max, Michael Schenker) heeft hiervoor de banjo uit de koffer gehaald. De titeltrack is een lekkere song met opera-backingvocalen erin gemixt. Wederom een unieke combinatie van twee stijlen, naadloos in elkaar geblend.
Soldier Of Love zou rechtstreeks uit het repertoire van David Coverdale en Whitesnake kunnen komen. Met de bluesrockgitaarriffs en pakkende zanglijnen laat dit duidelijk zien dat de mannen precies weten waar zij de liefde voor muziek hebben gehaald. Na Bling Bling Marilyn en Weekend For A Lifetime, twee flinke oppeppers, volgt het kalmere Karmageddon. De stem van John Diva komt hier rauwer uit dan in de vorige tracks. Waar hij voorheen wat meer in de hoogte ging met flinke uithalen, blijft hij hier wat meer op de vlakte.
“We wanna get loaded and we wanna have a good time, and that’s what we’re gonna do”, vat Wasted (In Babylon) aan. De tekst komt uit de in 1966 verschenen film 'The Wild Angels' (en kent u misschien ook van Primal Screams Loaded) en loopt als een rode draad door de hairmetalscene, waar drank en drugs geen onbekenden zijn. Daarbij hoort natuurlijk een lekker uptempo song met knallende drums en scheurende gitaren. Misschien is het enkel de bas, misschien toch iets meer dan dat, maar Drip Drip Baby heeft veel weg van Unskinny Bop van Poison, maar past desondanks perfect bij deze band.
Stiekem missen we de mannen met de wapperende haren en veel te strakke broeken toch wel. Net daarom maakt deze plaat ons extra-blij. Catchy riffs, meezingbare refreinen, scheurende gitaren, diepe basloopjes en vooral de hoge zang van John Divamaken dit een echte klassieker. De samenwerking met Hannes Braun (Kissin’ Dynamite), één van de Duitse collega’s, heeft ook vruchten afgeworpen.
Wie het vinyl exemplaar aanschaft, wordt ook nog eens beloond met drie bonustracks. Als je dan de spandex nog niet uit je kast getrokken hebt, weten we het ook niet meer.