Jihye Lee - Diamond Sutra Reader

Hevhetia

De Koreaanse jazzvocaliste Jihye Lee heeft een connectie met België en de Belgische jazzscene. Ze stond onder meer op de planken in samenwerking met Diederik Wissels. Maar ze heeft ook een eigen trio waarmee ze de Koreaanse muziektraditie en jazz met elkaar vermengt. Bijgestaan door pianist Nicola Andrioli en percussionist Bo-Sung Kim maakte ze haar debuut 'Goblin Bee' in 2012. En nu is er opvolger 'Diamond Sutra Reader'.

Diamond Sutra Reader

Op dat nieuwe album brengt Lee een mengeling van eigen werk en herwerkingen van verschillende songwriters als Kurt Weill en Harold Arlen. Vanzelfsprekend is jazz een richtinggevend element, maar ook pop en vocaal experiment spelen een erg belangrijke rol op 'Diamond Sutra Reader'.

Lee beschikt over een sensuele stem en wordt begeleid door Stefaan Debevere op soprano en altsax, Sabin Todorov op piano en Bo Sung Kim op percussie. Een iets andere bezetting dan op haar debuut, hetgeen ook een ander geluid oplevert. Minder zen, meer kamermuziek; zo lijkt het althans toch.

Veel tijd heeft ze alvast niet nodig zoals blijkt uit Dance For Victor, een fraai uitgewerkte schets van meestergitarist Philip Catherine. Of neem het ronduit romantische Let's Fall In Love van het duo Harold Arlen en Ted Koehler. En ook met Afro Blue (Mongo Santamaria en Oscar Brown Jr) bewerkt ze een klassieker.

Zodoende gaat het album twee richtingen uit. Aan de ene kant zoekt de Koreaanse heil in meer traditionele, door vederlichte pop, traditionele singer-songwriters en klassieke jazz beïnvloed werk, dan weer laat ze letterlijk een eigen stem horen. En het zijn net die stem en het eigen werk die het meest indruk maken.

Er zijn poëtische passages, maar we horen Lee liefst van al voorzichtig het bereik van de eigen vocale en compositorische talenten aftasten: de zacht openbloeiende laatavondjazz van de titeltrack bijvoorbeeld, maar ook opgewekte binnenkomers als The Fountain Of Soul en het op percussie terende Shinnahgeh, dat zijn geheimen niet snel prijs geeft.

Het pakkende Distance, waarmee ze heel even de diepte ingaat, wordt gevolgd door het kaarslicht van een September Song (Kurt Weill). En dan is er nog het geslaagde experimenteren in een song als New Arirang

'Diamond Sutra Reader' stelde zeker niet teleur, maar het ware interessanter geweest, als Lee de covers had gelaten voor wat ze waren en volop was gegaan voor een album met eigen werk. 

22 februari 2017
Philippe De Cleen