Jewish Monkeys - High Words

Greedy For Best Music

Jewish Monkeys mixen aanstekelijke punkrock en pretrock. In de bio wordt dat dan omschreven als: "Yiddish music meets The Marx Brothers", en dat is niet gek ver van de waarheid.

Opener JM Fever haalt je in drie minuten ondersteboven: upbeat ritme, een bandje dat lonkt naar The Offspring en Green Day, maar met die poppunk een eigen richting in slaat. Misschien sluit het eerder aan bij de sound van Beastie Boys; omdat rock mee deel uitmaakt van het DNA van de band, maar ook omdat ze gek genoeg zijn om ook jazz  en blazers toe te voegen waardoor het een overweldigende hutsepot wordt.

In Post Midlife Dance zijn er aanvankelijk echo's van Emir Kusturica's Smoking Orchestra, maar eens op snelheid gaat het andere richtingen uit. Zelfs het riffje van Eye Of The Tiger wordt binnengeksmokkeld, waarna het alweer over the top gaat.

Humor en het ontbreken van enige sérieux vormen de grote aantrekkingskracht. Alte Kacker, een song over de lijdensweg van het ouder worden, doet het bijvoorbeeld met een aanstekelijk skaritme, waaraan wat Franse melancholie worden toegevoegd.

In zekere zin is het Jewish Monkeys louter te doen om amusement. Deze koningen van het absurde zorgen voor variatie en spektakelwaarde. Ze schuwen de taboes niet (High Words), maar houden ook gewoon van pop, punk en satire (Shprayz Ikh Mir). Een opzwepend, dansbaar album is het resultaat. Af en toe wordt er halt gehouden en een rustpunt aangeboden, zoals het tragikomische Pupik.

Tussen de regels door komen diverse thema's aan bod (de oliebusiness, het klimaat, huiselijk geweld, smetvrees,...) en het anarcho-klezmer gehalte is erg groot ("I wonder why I wonder" in I Wonder). De bandnaam zorgt misschien voor gefrons, maar wie nader kennismaakt met deze band, zal snel vaststellen dat het net daarom te doen is. Dit is een aanklacht tegen te politiek correct denken, voorzien is van een leuke soundtrack.