Jessica Moss - Pools Of Light

Constellation Records

Het moment dat een lid van het artistieke, atypische Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra eigen werk uitbrengt, kan je gerust een stevige dosis muzikale eigenwijsheid verwachten. Violiste Jessica Moss presenteert op haar solodebuut dan ook een bizarre cocktail van film, neoklassiek, darkfolk en alles wat daarrond cirkelt.

‘Pools Of Light’ is een totaalbeleving. Dat is wel het minste wat kan gezegd worden. Daarbij neemt de viool van Jessica Moss natuurlijk de hoofdrol voor zich. Maar die kan gerust genetisch gemanipuleerd worden met loopstations of effectpedalen als distortions en harmonizers. Zo bouwt de dame een sonisch verhaal op met acht in elkaar overvloeiende passages, allen even bevreemdend.

De A-kant van deze plaat kiest voor expliciete composities (allen getiteld ‘Entire Populations’); de B-kant voor meer minimale sfeerimpressies met een meditatief karakter (met titel ‘Glaciers’). Laten we zeggen dat het eerst om opbouwen gaat, daarna om afbreken en schrappen tot het minimale.

Noteer verder ook een voorliefde voor klassieke composities met een lichte Klezmer-touch: van die oosterse, klagerige klanken. Misschien nog wel de meest opvallende bijdrage is er eentje waarin deze Joodse vioolklanken vermengd worden met vocaal spookgehuil en waarin een doffe, vervormde stem telkens opnieuw de woorden “entire population” herhaalt. Vervolgens wordt die stem keer op keer ontdubbeld via een loopstation en voorzien van een lichte delay, tot een soort van canon-effect onstaat dat lange tijd blijft rondcirkelen. Maar al even opvallend is ‘Entire Populations pt III’, dat aanvangt met als regen neerdalende klanken waardoor een wankele viool kronkelt, terwijl een warme grondmelodie voor rust tracht te zorgen.

Zo vermengt Jessica Moss keer op keer de natuurlijke klanken van haar instrument met bizarre manipulaties wat een mysterieus, atmosferisch geheel geeft (dat in het geval van een jankend ‘Glaciers pt I’ misschien dissonant en luidruchtig klinkt). Soms komt ‘Pools Of Light’ ruw en ongemakkelijk over, maar even vaak intrigerend en rustgevend. Dat laatste geldt zeker voor de minimale, neoklassieke ambientsferen op de B-kant. Feit is dat ze met de realtime manipulaties van haar viool gedurende een half uur ongekende muzikale horizonten opzoekt en een avontuur biedt waar je niet snel op uitgeluisterd bent.