Jennifer Castle - Monarch Season

Paradise Of Bachelors

Monarch Season

Het zesde album van Jennifer Castle vliegt op tedere vleugels, maar is toch sterk.

Voor haar zesde album, het amper negenentwintig minuten durende ‘Monarch Season’ liet de Canadese Jennifer Castle zcih inspireren door de maan en de monarchvlinder. De zangeres, die eerder al samenwerkte met U.S. Girls, The Weather Station, Owen Pallett en vele anderen, noemt deze plaat trouwens haar eerste echte soloalbum, omdat ze het helemaal in haar eentje opnam in haar keuken, met de ramen open, uitkijkend over Lake Erie.

De plaat bevat negen breekbare folksongs waarin enkel Castles ijle stem, de gitaar, een streep mondharmonica, een piano en wat vlakbij zittende krekels te horen zijn. De songs zijn even fijnmazig als de vleugels van de monarchvlinders, een soort die nochtans bekend is om de indrukwekkende trek. De vlinders leggen afstanden af tot vierduizendvijfhonderd kilometer tussen het noorden van de VS naar het zuiden van Mexico, waar ze in groepen van tot wel twintig miljoen exemplaren overwinteren.

In 2009 liet NASA als experiment deze vlinders zelfs ontpoppen in het ISS om te zien hoe ze zouden reageren op het gebrek aan zwaartekracht. Ook dit experiment inspireerde Castle en het is dan ook geen toeval dat de songs gewichtloos door de kamer lijken te zweven. De songs zijn opzettelijk direct, intiem, huiselijk, eenvoudig en beknopt gehouden.

De teksten zijn strakke gedichten over de problemen en geneugten van het alleen zijn, ook al schreef ze de songs lang voor de lockdown. De observaties zijn die van haar onmiddellijke omgeving en de eigen gevoelens. NYC bevat een honkbalanekdote als metafoor voor hoe wij allemaal een eigen ploeg van vrienden samenstellen, Justice zou je een tedere protestsong over toewijding kunnen noemen en natuurlijk komt ook de liefde aan bod in songs als Moonbeam Or Ray en afsluiter Broken Hearted, een knipoog naar de klassieker van Jimmy Ruffin.

Echte fans zullen wellicht Veins herkennen, dat nummer met de prachtige, spiraalvormige melodie dat ze oorspronkelijk live opnam voor het debuutalbum uit 2006 onder de naam Castlemusic en dat hier, in de nieuwe versie, één van de hoogtepunten is.

Helaas zullen velen afhaken nog voor de plaat goed en wel begonnen is. De opener, Theory Rest is een instrumentaaltje met scheefgetrokken noten dat je eerder als hidden track of interludium zou verwachten. Het zal wel een bedoeling hebben, maar ons doet het naar de skipknop grijpen om sneller te kunnen genieten van de rest van de plaat: die kleine liedjes die als schijnbaar gewichtloze vlinders door de kamer fladderen met als hoogtepunt de titeltrack.

18 oktober 2020
Marc Alenus