Jadis - No Fear Of Looking Down

Jadis Music

De groep rond zanger-gitarist Gary Chandler gold vijfentwintig jaar terug als één van de pioniers van de neoprog. Na instant-klassieker ‘More Than Meets The Eye’ en prima opvolger ‘Across The Water’ leken de inspiratiebronnen opgedroogd. Maar zie, na een aantal mindere platen is ‘No Fear Of Looking Down’ een terugkeer naar de hoogdagen.

De vorige albums waren eerder melodieuze rock dan prog; ‘No Fear Of Looking Down’ klinkt eindelijk weer progressiever. Binnenkomer Listen To Me levert texturaal drama door het frisse gitaarspel en toetseninterventies. Martin Orford (ex-IQ) maakt een comeback en laat op Where Am I met een orgelsolo zijn signatuur na. En Andy Marlow is misschien wel de beste bassist die Jadis ooit gehad heeft. Diens vinnige spel geeft Jadis’ traditionele neo-prog een moderne twist. 

Een stevige brok filmisch drama komt in de vorm van Just Let It Happen, met zijn zeven minuten een onbetwist hoogtepunt van de plaat. Veel is al gezegd over Chandlers stem. Aangenaam klinkt ze in A Thousand Staring Eyes, waarin de focus op de vocale melodie ligt, en Orfords koortjes maken het helemaal af.

In contrast met het voorgaande is de folksong Change Of The Season, een instrumentaal intermezzo dat met zijn gitaararpeggio’s terugkeert naar 1972. Naast fluitversieringen speelt Orford het hoofdthema op de hurdy gurdy of draailier, een gemechaniseerde viool waarbij de strijkstok vervangen is door een wiel dat met een zwengel rondgedraaid wordt.  

“The seeds of doubt are sown in a land you called your home”, zingt Chandler op Seeds Of Doubt. Het is moeilijk om hier niet het Brexitverhaal achter te vermoeden. Opnieuw bewijst Orfords tweede stem een toegevoegde waarde te zijn. Chandler is wederom gul met arpeggio’s op Abandoned, dat uiteenvalt in twee helften: de eerste vocaal, de tweede een filmische instrumental waarin Chandler al zijn duivels ontbindt. Knap ook hoe drummer Stephen Christey het hele nummer lang de dynamiek aanzwengelt.

In de afsluitende titelsong leggen Marlow en Christey een lekkere groove, vehikel voor de koortjes, en Chandlers wervelende spel. Orford scoort met een jazzy keyboardsolo. Het is al even geleden dat we een Jadis-plaat probleemloos uit konden luisteren. Om deze band zijn oude niveau te horen evenaren, is een plezier voor de jarenlang loyaal gebleven aanhang.