Isildurs Bane & Jinian Wilde - The Pearl Of Ever Changing Shell

Ataraxia

Het straffe aan een artiest is af te lezen aan het kaliber van de reisgenoten, zo luidt een gezegde in de muziekwereld. Het omgekeerde geldt ook. Het Zweedse instrumentale ensemble Isildurs Bane zoekt al enige tijd het gezelschap op van opmerkelijke zangers. Na Steve Hogarth (Marillion) en tweemaal Peter Hammill (Van der Graaf Generator) is excentriekeling Jinian Wilde deze keer de uitverkorene. ‘The Pearl Of Ever Changing Shell’ is opnieuw een schot in de roos.

Wie weet nog dat Isildurs Bane eigenlijk al sinds 1976 bestaat? We kunnen ons naast King Crimson geen groep voorstellen die al die tijd progressief is blijven zoeken naar nieuwe uitdrukkingsmogelijkheden. Elk IB-album is een exploratie van ertslagen waarvan we niet vermoedden dat ze bestonden. Daarbij kiezen deze Zweden niet meteen de gemakkelijkste weg.

De samenwerkingen met zangers zijn gelukkig wel toegankelijk, zeker ook deze met Wilde. Een vergelijking met Peter Gabriel komt hier overigens zomaar uit de lucht gevallen. Wat Banes muziek gemeen heeft met het solowerk van de oud-Genesis-zanger is de connectie met wereld- en volksmuziek. En net als Gabriel heeft Wilde een stem als een klok met een bijzondere frasering. Eigenlijk is het nu wachten op de dag dat Gabriels agenda naast die van de Zweden wordt gelegd.  

Het tweeluik Rise, waarmee het album opent, laat meteen horen wat we ons hierbij kunnen voorstellen, zonder Wildes engagement in twijfel te trekken. Het stedelijke karakter van de uptemponummers Sign Of The Times en Born Afraid vormt met Rise een prachtig contrapunt. Het is muziek die herinneringen oproept aan het elektroakoestische koetswerk van de groep Japan rond David Sylvian. Dat kan tellen als compliment. Sylvian ooit met IB in de studio, dat zou ook wat zijn.

De tweede helft is al even verrassend. Sailing Home gaat op en neer tussen tropische golven op zoek naar een veilige haven. Wilde is overal op Avalon, maar verwacht niet de Wilde van dansact Uniting Nations. Nog ingetogener is Lifetimes: zelfs melancholie gaat hem natuurlijk af, terwijl de band de pas op de plaats maakt met een uitgekiende instrumentatie.

Dit album slaagt erin een breed spectrum te bestrijken. Omdat alles strak geregisseerd is, blijft de luisteraar continu bij de les. Hoe creatief is men in harmonisch opzicht! ‘The Pearl Of Ever Changing Shell’ geeft je echt het gevoel dat je naar iets bijzonders aan het luisteren bent. Isildurs Bane zet de zegereeks verder en het benieuwt ons met wie ze de volgende keer in zee zullen gaan.