Iron & Wine - Beast Epic

Sub Pop Records

Wat ons betreft was ‘Ghost On Ghost’ van Iron & Wine uit 2013 's mans beste plaat, maar we stonden redelijk alleen in die mening. Na het snuifje elektronica dat Samuel Beam aan zijn geluid had toegevoegd op ‘Kiss Each Other Clean’ (2011) en de jazz op ‘Ghost On Ghost’ keert Iron & Wine nu terug naar de roots: kleine gitaarliedjes. 

Niks wereldschokkends of onvoorspelbaars terug te vinden op ‘Beast Epic’ dus en dat is ergens wel jammer. Iron & Wine was een typevoorbeeld van een singer-songwriter die na enkele platen vooral nieuwe oorden en nieuwe geluiden wilde gaan opzoeken, zoals Strand Of Oaks dat ook deed, maar dan iets radicaler. Van die muzikale vernieuwing en zoektocht blijft hier niets meer over, waardoor ‘Beast Epic’ in eerste instantie een stap terug lijkt.

Als het allemaal niet zo mooi zou zijn, zouden we dat erg vinden, maar Iron & Wine weet je ervan te overtuigen dat simpel soms ook gewoon genoeg is. Voor dit album ging Iron & Wine terug naar het vakmanschap van de songschrijverij; en het is na al die jaren uitproberen en zoeken zo opvallend dat het bijna een statement lijkt. Alle songs op ‘Beast Epic’ zijn live opgenomen en er zijn geen overdubs gebeurd. In een tijd waarin aan je plaat blijven sleutelen tot elk detail goed zit de norm lijkt, is zo’n kleinood toch weer bijzonder.

De manier van werken maakt dat de eenvoud deel gaat uitmaken van de songs en dat de songs net daardoor een ziel krijgen. Beam telt de plaat zelf op gang aan het begin van Claim Your Ghost en je hoort hem tegen zijn gitaar tikken op Thomas County Law.

Maar let op: schijn bedriegt, want wie de plaat met de koptelefoon op beluistert, hoort een pak details in de arrangementen. Summer Clouds is daar misschien wel het allermooiste voorbeeld van; met de pedalsteel op de achtergrond, een subtiele pianotoets hier en daar of een enkele gitaaraanraking, die wel degelijk het verschil maakt.

Eén keer weet ‘Beast Epic’ echt te verrassen en dat is op Last Night, waarop de gitaren helemaal ontbreken en er getokkeld wordt op violen en cello’s. Maar in het algemeen is ‘Beast Epic’ geen spannende plaat en alle nummers blijven netjes tussen de tweeënhalf en vier minuten. Wat we wel merkten: een halfuurtje nadat we op play hebben geduwd, voelen we ons wel ontspannen, tot rust gekomen.

Sam Beam heeft een plaat gemaakt vol huiskamerliedjes over bossen, bomen en diertjes geschreven, maar het zijn wel mooie huiskamerliedjes.