Inna De Yard - Inna De Yard

makasound

Inna De Yard

U had nog niet gehoord van dit opmerkelijke Jamaicaanse project? Inna De Yard gaat in tegen de golf van moderne, agressief pompende patserreggae en grijpt terug naar de roots, naar het hart van reggaemuziek. Het brengt hiervoor enkele legendarische en gelijkgezinde rasta’s samen die letterlijk “in de achtertuin” op de binnenplaats onder de boom de akoestische reggaeboodschap uitdragen.

Klinkt verleidelijk? Wacht tot u de gastenlijst ziet van dit inmiddels vijftien jaar oude initiatief van label Makasound. Grondleggers van Inna De Yard Winston McAnuff en Earl “Chinna” Smith (wiens tuin en huisstudio de centrale spil zijn), hebben al snel bijval gekregen van Cedric “Congo” Myton en Lloyd Parks, maar verwelkomen op deze nieuwe langspeler ook legendes als Horace Andy, Ken Boothe of Kiddus I. Nog namedropping? Cedric Myton brengt een akoestische versie van de legendarische Congo classic Row Fisherman, Horace Andy herwerkt de Bill Withers-traditional Ain’t No Sunshine en Kiddus I waagt zich zelfs succesvol aan een Edith Piaf-chanson. En keer op keer verdomd straf. Met excuses voor het woordgebruik.

Maar kom, we zijn niet aan een zoveelste tophit-compilatie aangekomen. Waar het hier om gaat, is de ziel van rootsreggae die tot in de essentie benaderd wordt en om het feit dat oude rotten zich hier toch durven te vernieuwen. Want enkel al die opener If You Love Me waarin Kiddus I de legendarische Piaf interpreteert met piano, subtiele blazers en een warme contrabas en de reggaeriddim zelf op de achtergrond blijft, is grensverleggend. Call it crooner-reggae. Of de manier waarop de opper-Congo zijn eigen Fisherman stript tot akoestische essentie, bijgestaan door The Vicious: eerst a capella, dan met een gezapigheid van bonga’s, piano en contrabas. Heerlijk.

En zo kunnen we met alle plezier nog even doorgaan. Want wie voelt zijn eightieshartje niet sneller slaan, wanneer Ken Boothe “I would give everything I own / give up my life, my heart, my home”, liefdevol opbiecht? Er zit gewoonweg ontzettend veel “soul fyah” in deze verzamelaar. Bewijs? Doe ons even een plezier en luister gewoon naar de al even grote, goed verborgen klassieker Speak Softly Love waarbij diezelfde Boothe zich smooth laat begeleiden door glijdende trombone, softe piano en een volkse melancholie van trekharmonica (een meermaals terugkerend ingrediënt op dit album). Dit is waar het hart klopt. Dit is waar reggae écht ontstond en de ware kracht nog steeds schuilt. Passionate chants. One love. We like.

12 juni 2019
Johan Giglot