Immersion - Analogue Creatures Living On An Island

Swim

Met 'Analogue Creatures Living On An Island' maakt Immersion, Colin Newman (Wire, Githead) en Malka Spigel (Minimal Compact, Githead), een album vol instrumentale gemoedsmuziek die verleidelijk en energiek klinkt.  Immersion is de unieke versmelting van deze partners in dit project en het eerste, nieuwe album in meer dan vijftien jaar. Er wordt verwezen naar instrumentale postrockers als Mogwai en Explosions In The Sky, alleen is deze band helaas niet zo bekend. 

Analogue Creatures Living On An Island

Al van bij opener Always The Sea voel je aan dat er een band aan het werk is die zijn weg weet met gitaarwerk dat onder je huid kruipt. En ook de daaraan toegevoegde, sfeervolle synths geven kleur en warmte. Elders lijkt het erop dat Newman en Spigel soundscapes maken die voorzien zijn van weerhaakjes zoals het donkere, uiterst stemmige en griezelige, dan wel claustrofobisch aandoende Nanocluster. Beide songs leiden je binnen in de intrigerende wereld van het duo.

Eén van de hoogtepunten heet FireFlys, dat filmisch is, maar evengoed kleine micromelodietjes laat horen, waarbij The Notwist niet veraf is. Niet toevallig is die track één van de meest uitgewerkte. Daarna ontbolstert het duo zich met een heerlijke track als Shapeshifters, waarin futuristische echo's van Daft Punk en Jean Michel Jarre opduiken.

Halfweg krijgen we het dromerige, fantasierijke Living On An Island, waarin het duo een reeks vervormde samples aanwendt. Die zijn prikkelend genoeg om de aandacht van de luisteraar vast te houden. Maar het best is Immersion als het de tijd neemt, zoals tijdens het langgerekte Mechanical Creatures of het angstaanjagende Organic Cities (Mogwai meets Underworld), dat je in de juiste omstandigheden probleemloos de stuipen op het lijf jaagt.

Vervolgens wint het album aan lichtheid met de feelgood-tune Spinner. En als bonusje krijg je nog het traag openbloeiende Slow Light, dat wat fuzzy dronkenheid in zich draagt.

Als geheel is 'Analogue Creatures Living On An Island' een ruwe parel. Bij meerdere luisterbeurten groeit de plaat, wint het aan diepte en kruipt het onder de huid. Maar er is ook het besef dat er meer in zit, want dit materiaal komt ongetwijfeld het best tot zijn recht op een podium. Als het duo daarbij ook oog heeft voor de visuele kant, dan zou dit best wel eens een ontdekking zou kunnen zijn.

27 januari 2017
Philippe De Cleen