Il Cerchio d'Oro - Il Fuoco Sotto La Cenere

Black Widow Records

Ofschoon deze Italiaanse band al sinds 1974 bestaat, verscheen het eerste album pas in 2006. Opvolger ‘Il Viaggio Di Colombo’ (2008) bleek een vlak, geïllustreerd concept over de eerste reis van Columbus. Met het op de Griekse mythologie gebaseerde ‘Dedalo E Icaro’ (2014) kwam het symfonische gezelschap overtuigender voor de dag. Ook het nieuwe ‘Il Fuoco Sotto La Cenere’ steunt op sterke songwriting. En de groep klinkt behaaglijker dan ooit. 

Opnieuw heeft het zestal gekozen voor een conceptalbum, maar de vurige boodschap is allesbehalve opgewekt. Uitgangspunt is dat onze wereld brandt onder de as en geweld steeds frequenter uitbarst. Het uitstekende titelnummer is een intieme reis doorheen de menselijke geest die geconfronteerd wordt met de nadelen en problemen van elke dag en uiteindelijk niet meer in staat is de opgekropte woede te onderdrukken.

Door de ogen van het personage Thomas zijn we getuige van de grote brand van Londen in 1666. Vuur heeft een alles verschroeiende kracht, maar daarin ligt de kiem van nieuwe mogelijkheden. Uit de as verrijzen als een feniks, als het ware.

Il Rock E l’Inferno is een metasong, over hoe rock in conservatieve milieus geassocieerd wordt met het diabolische, terwijl het gewoon een transmitter is van gevoelens en stemmingen. Il Fuoco Nel Bicchiere is het verhaal van een verslaving en de pogingen om het vuur van de alcohol te weigeren. Maar het vuur lijkt de overhand te krijgen op de protagonist, die zwelgt in melancholie en zelfmedelijden.    

In I Due Poli verenigt de bipolaire mens twee aspecten in een eeuwig conflict. Het ene is vanzelfsprekend; het andere ligt verborgen onder de as, transformeert in vuur en keert de rollen om. Een levenspad dat gedoemd is onopgelost en oneindig te blijven rondslingeren. Een hypothetische "everyman" in Per Sempre Qui verkiest de welvaart in een ver land boven zijn roots, maar het vuur onder de as wakkert aan en doet hem terugkeren naar de moederschoot.   

Il Fuoco Sulla Collina is een cover van een oude song van Ivan Graziani, een icoon van de Italiaanse muziekscène in de jaren tachtig en negentig. Producer Massimo Gasperini suggereerde het omdat het herinnert aan het concept. Een behaagzieke uitsmijter.

De typische jaren-zeventig-symfo van vorige platen heeft op ‘Il Fuoco Sotto La Cenere’ een moderne upgrade gekregen. De productie is gestroomlijnd, maar dankzij de analoge klanken van toetsenisten Franco en Simone Piccolini en het frisse gitaarspel van Massimo Spica komt de retroliefhebber nog steeds ruimschoots aan zijn trekken. De composities zijn toegankelijk en niet altijd origineel. De muziek is van een welluidende, haast demagogische natuur. Het behaaglijke samenspel maskeert knap de platgetreden paden.

Voor de encyclopedisten onder u: met Paolo Siani (Nuova Idea, Equipe 84), Giorgio Usai (Nuova Idea, New Trolls) en Pino Ballarini (Rovescio della Medaglia) is deze line-up aangevuld met een mooie vertegenwoordiging uit de Rock Progressivo Italiano.