Ian Chang - Belonging

City Slang

Je bent drummer en je wil wat. Dan zoek je daar toch gewoon een oplossing voor. En tegenwoordig is die niet eens zo ver te zoeken.

Dat is dus wat Ian Chang deed: een oplossing zoeken en vinden. Je programmeert een oneindig aantal samples binnen je drumstel en je maakt je eigen speeltuin, waarbinnen je naar hartenlust kan experimenteren. Je hebt bovendien niemand anders nodig, ook al integreerde hij hier wel een paar stemmen (zoals die van Kiah Victoria op het zwijmelend zwoele Comfort Me). En dan heb je plots voldoende materiaal om een album samen te stellen, het soort van album waarin je dingen kan blijven ontdekken.

U kent Ian Chang misschien. Van zijn werk bij Son Lux en Landlady bijvoorbeeld, maar hij heeft ook al Moses Sumney, Joan As Policewoman en Matthew Dear een drumstick toegestoken. Maar dan nog bleef het kriebelen. 'Belonging' is het resultaat van die jeuk, helemaal zijn eigen ding.

Hoewel het er soms behoorlijk experimenteel aan toegaat – Swarm is bijvoorbeeld ondoorgrondelijk en eerder afstandelijk – kan het bij het volgende nummer (Audacious met Kazu Makino van Blonde Redhead aan de microfoon) plotseling wel toegankelijk en warm zijn (de Son Lux-erfenis, zeg maar). Hoewel, zelfs dan nog blijft de percussie een weg zoeken naar de oppervlakte. Het biedt de luisteraar wel ademruimte en voorkomt dat je verstikt wordt in de vreemde geluiden, zoals die in Food Court worden opgediend.

Ook boeiend is hoe hij de stem van Hanna Benn gebruikt in Bird's Tongue. Ze transformeert daar namelijk tot een instrument zonder woorden. Niet echt nieuw, maar hier wel mooi versmeltend met de rest van de muziek.

Ook nog even vermelden dat Chang zijn roots op deze plaat onderstreept. Door sommige titels naast in het Engels eveneens in het Chinees (of daar gaan we toch vanuit) op te geven, maar ook door in de dronken afsluiter Drunken Fist  (en trouwens ook nog elders) Chinese instrumenten te integreren of te samplen.

Je kan dit werk wel enigszins vergelijken met dat van het Japanse mysterie Cornelius, zij het dat deze muziek toch meer songgebonden, meer samenhangend is, waar Cornelius het experiment wel eens de bovenhand laat nemen. Voor beide manieren van werken valt wel iets te zeggen. U maakt voor uzelf maar uit waar uw voorkeur naar uitgaat.

Het zal ons benieuwen wat dit op een podium gaat geven. Dat het boeiend wordt, daar zijn we nu al van overtuigd. O ja, nog even dit: check de videoclips bij enkele van zijn songs hieronder even uit. Ze zijn leuk gemaakt en u heeft meteen een idee van wat voor vlees u in de kuip hebt.