Hypochristmutreefuzz - Hypopotomonstrosesquipedaliophobia

Eigen beheer

Het is allemaal waar wat ze zeggen over de eerste langspeler van Hypochristmutreefuzz. ‘Hypopotomonstrosesquipedaliophobia’: de debuutplaat in kwestie is een splinterbom met een klein dozijn vlijmscherpe noiseprojectielen die zich richting hoogste regionen van menig eindejaarslijstje katapulteert. En hoe!

Met synths! Hoe verrassend het ook klinkt, Hypochristmutreefuzz, het noise-ensemble rond Ramses Van den Eede, stortte zich volledig op een verslavende schizofrenie die schippert tussen snedige gitaren en linke synths. Dat huwelijk pakt van bij opener Finger meteen voortreffelijk uit. Een koortsige oplawaai klonk nog nooit zo leuk.

Er wordt nog meer geëxperimenteerd; met gekke stemmetjes in Gums Smile Blood bijvoorbeeld. Om nadien een gitaarriff uit de vingers te schudden die we kennen van bij Raketkanon – alleen veel venijniger. Dat we die andere Gentse noiseclique aanhalen is een verdienste, want Raketkanon is al enige tijd bezig met het – nu ja, niet zo – zorgvuldig gieten van de grondlaag waarop de Belgische noisescene vandaag zo weelderig tiert. Maar dat Hypochristmutreefuzz met de beste plaat uit het pak ging komen, is eerlijk gezegd een – aangename – verrassing.

Dat de nachtmerries van de frontman als inspiratie dienden, is hier en daar wel te horen. Om het anders te stellen: het is niet bepaald een plaatje voor een gezellig avondje op de bank. Maar dat maakt dit alles net zo explosief. Chromakalim en One Trick Pony dreigen, sudderen en weten tenslotte met zichzelf geen blijf om zo voor joekels van energieke outros te zorgen.

Toch is het niet al gebeuk tijdens deze kleine drie kwartier. Music Of Spheres doseert netjes en Don’t Drown vlijt zich haast lieflijk neer. Alles op dit album is zo strak uitgevoerd dat Hypochristmutreefuzz in haar eentje de beter-live-dan-op-plaat-reputatie van de noisescene doet wankelen. Ja, zelfs dat kan Jasper Maekelberg (Faces On TV en hier producer van dienst) dus. Ook meer anonieme songs als Hypochondria komen nog steeds oerdegelijk uit de verf.

Elders worden ze de opvolger van Millionaire genoemd; en met nummers als Elephantiasis of kroonjuweel The Spitter op zak klopt daar zeker iets van. Alleen is Hypochristmutreefuzz zichzelf en bewijzen ze met dit album niet te veel naar anderen te kijken. We hebben aan vijf sterren niet genoeg. Chapeau!