Hydrogen Sea - Creature Comforts
Unday Records
Als tussendoortje blusten Birsen Uçar and PJ Seaux - ofte het Brusselse Hydrogen Sea - de ongeduldige fans anderhalf jaar geleden nog met de EP ‘Symbiosis’. Wat een opluchting dus dat de derde droompopboreling nu eindelijk daar is! Die wachttijd van vier jaar sinds vorige langspeler ‘Automata’ is trouwens meer dan gerechtvaardigd, want voor ‘Creature Comforts’ heeft de band - net als voor zijn voorganger - het digitale speelveld ingeruild voor analoge, live elementen. En opnieuw komen drie topmuzikanten de gelederen komen versterken, zodat je vanaf nu ook voorgoed kan spreken van een kwintet. Hoeft het nog gezegd dat dit ook nu weer een mooi, organisch en warm resultaat geeft?
Tien songs lang ondersteunen opnieuw toetsenist Joris Caluwaerts (STUFF, Zita Swoon), violiste Patricia Vanneste (Balthazar) en drummer Steven Van Gelder (Driftwood, e.a.) het oorspronkelijke zweefduo, en dan vooral de feeërieke stem van Birsen. Het maakt dat dit derde album meer een soort sfeervolle popspeeltuin is dan een digitale doezeldroom. De ene keer vrolijk en hoog wippend (Candy), een andere keer loom en neerdrukkend (Appalachia) of een derde keer erg broos en intiem (Dragons), zorgt Hydrogen Sea stuk voor stuk voor leuke liedjes. Of nee, rechtzetting: het tochtige sfeernummer Dragons met zijn voorzichtige piano en wijde galm vinden we eerder grandioos.
Op één of andere manier staan de instrumenten en de zweefklanken nog beter in dienst van de hoge en broze zang van het toonaangevende elfje, dat voor negentig procent de identiteit van deze band bepaalt. ‘Creature Comforts’ is dan ook vederlicht en zelfs wat verheven, dromerig. Geen enkel gevaar voor scherpe randjes.
Soms doet deze plaat moeite om een beetje uit te schieten en wekken Birsen en Pieterjan je uit je roes. Bijvoorbeeld in het ontnuchterende Cherry Milk met zijn wegdraainoten en die ‘flatte’ dancebeat. U leest het al: dat had voor ons niet gehoeven. Wij vallen meer voor die vele andere momenten vol muzikale liefde, of die breekbare momenten wanneer je helemaal alleen op de wereld lijkt te staan.
Door vrouwen voorgezeten droompopmuziek staat anno 2022 en 2023 in België stevig in de kijker. Hydrogen Sea moet binnen dit segment stevig opboksen tegen gelijkgestemde bands als (wijlen) Portland of The Haunted Youth. En dan heeft het ons toch nog een tijdje gekost vooraleer we hun keuze voor vrij kort gebekte drieminutensongs als verstandig accepteerden of het totaal ontbreken van een logische songvolgorde op dit album doorprikten.
De remedie? Neem voor ‘Creature Comforts’ de tijd, net zoals de muziek van Hydrogen Sea in zijn ijle zweverigheid een eigen tijdsuniversum lijkt te hanteren. Laat het onderdrukte enthousiasme in een wondermooi en melancholisch Mycelium helemaal tot je doorsijpelen door het nummer een keer of vijf na elkaar af te spelen – los van de rest van de plaat. Want dat is dit in feite: een album vol diamantjes die samen spijtig genoeg niet resulteren in een prachtig sieraad, maar wel stuk voor stuk ontzettend fonkelen. En nu willen we even rusten.