Hooverphonic - The Night Before
Sony
De beste mediacampagne van 2010 mag Hooverphonic met de presentatie van nieuwe zangeres Noémie Wolfs al op zijn naam schrijven. De beste plaat van 2010 hebben Alex Callier en gevolg dan weer niet afgeleverd. ‘The Night Before’ bewijst vooral dat Hooverphonic ook na het vertrek van Geike Hooverphonic blijft.
U moet al in Rusland en Qatar op prospectie geweest zijn voor de WK’s voetbal van 2018 en 2022, als u nog niet over het nieuwe gezicht van Hooverphonic hebt gehoord. De band was alomtegenwoordig en Noémie bewees al op vrijwel elke radio- of televisiezender haar kunnen met de knappe titelsong. Die vinden wij overigens stukken beter in de live pianoversie dan de rijkelijk gearrangeerde single die u dagelijks op de radio hoort passeren.
Die single klinkt meteen al als de Hooverphonic die u nog van vroeger kent. Wie met zangeres Noémie een stijlbreuk had verwacht, komt bedrogen uit. Natuurlijk hoeft dat niet negatief te zijn: zo is opener Anger Never Dies gewoon een lekker hitje zoals Alex Callier er intussen al een pak geschreven heeft. Een song die volledig in de lijn van The Last Thing I Need Is You ligt.
De hele polemiek over Noémie en Geike vinden we behoorlijk overroepen. Geike is een fantastische zangeres waaraan Hooverphonic veel van zijn succes te danken heeft, maar ook Noémie bewijst over een imposant stemgeluid te beschikken. Dat komt een eerste keer nadrukkelijk naar voor in Heartbroken, een trage song die ze met een heerlijke korrel in haar stem naar de hemel zingt. Daar blijven we met dit knappe kopje ook graag even toeven om naar de mooie Norwegian Stars te kijken en luisteren.
De eerste twaalf minuten van ‘The Night Before’ zijn dan ook erg sterk, maar nadien verslapt onze aandacht onvermijdelijk. Ook Noémie blijkt van ordinaire muilezels als More en One To Three geen blitse racepaarden te kunnen maken. Identical Twin is dan weer niet slecht, maar is verre van origineel en hebben we al anders en beter gehoord. Gelukkig redden Encoded Love en How Can You Sleep de meubelen nog wel op het mindere tweede deel van de plaat.
Alex Callier en Raymond Geerts zijn in hun missie geslaagd: het vertrek van Geike opvangen. Daarin slagen ze met Noémie moeiteloos. Zij bewijst een rastalent te zijn dat, net als Geike, de sterren van de hemel zingt. Nu is het aan de band om nog meer sterrensongs te schrijven zoals het eerste kwartet van ‘The Night Before’.
5 december 2010