Honey Hahs - Dear Someone, Happy Something

Rough Trade

De debuutplaat van de Honey Hahs is speciaal; niet enkel omdat de zusjes slechts tien, twaalf en vijftien jaar oud zijn, maar ook omdat het niet het soort muziek is dat je verwacht van een jonge popgroep.

Je leest het goed: tien, twaalf en vijftien jaar en getekend bij Rough Trade Records met een volwaardig debuutalbum als gevolg. “We willen niet te populair worden, zodat we niet meer over straat kunnen zonder dat ze ons naroepen”, vertelde Sylvie (tien) aan The Guardian. Maar ze zijn toch goed op weg. De meisjes zijn dan ook opgegroeid in een muzikaal gezin met vader Tim Siddall, die zelf bij The Flame Proof Moth speelt en met het idee kwam om de jongedames in harmonie te laten zingen. En dat is al te horen in het eerste nummer: in Forever is het of een klein kinderkoortje je het album binnen leidt.

 

Oudste zus Rowan neemt meestal het voortouw. Met de zwaarste stem steekt ze er ook snel bovenuit. Vooral in Concrete laat ze horen wat ze kan. In Rain Falls Down wordt er geëxperimenteerd met nieuwe beats en wat meer elektrische gitaren, terwijl bij I Know You Know en Ok de akoestische gitaar het belangrijkste ingrediënt is. Wat ook verassend is bij dat laatste nummer is dat daar wordt nagedacht over problemen, waar kinderen van die leeftijd niet zouden moeten bezig zijn. Alsof ze met dit nummer wouden laten weten dat alles goed komt? ook al kan niemand er iets aan veranderen.

 

Onze persoonlijke favoriet Beer Fear heeft een heerlijk ludieke tekst. Je moet het niet laten hangen. Je moet niet binnen blijven met je biertje en je angst voor terreur en alle andere nare dingen die daarbuiten gebeuren.

 

Bij Stop Him gaat het duidelijk over President Trump. Dat hoor je niet enkel in de tekst. Als je een kijkje neemt in het cd-boekje, vind je een klein portret van hem met daarbij “You’re going down, Donald Trump.”

 

Met het korte nummer Love Whoever sluiten ze deze zeer verdienstelijke eerste worp af met alweer een probleem waar vandaag de dag veel om te doen is. Misschien moeten we de jongere generatie gewoon wat vaker aan het woord laten in de "volwassen" muziekwereld, want zoals je weet, komt de waarheid uit een kindermond.