Herman Frank - Two For A Lie
AFM records
Hail hail. Welkom in dit pittig stukje Duitse metalgeschiedenis. Want wie heavy metalgoden Accept mocht bijstaan in evergreen albums ‘Balls To The Wall’ of ‘Restless And Wild’, een band als Victory, die in de schaduw van The Scorpions staat, mocht aanvoeren of naast een cv van tientallen studioplaten ook vijf soloalbums mag noteren, heeft wat te betekenen. ‘Two For A Lie’ is dan ook bij voorbaat een topper in het genre.
Of niet helemaal. Want als je bij deze dacht een zoveelste hoofdstuk te krijgen met jarentachtigheavymetal van louter scherp jankende gitaarsolo’s en hoog schreeuwende sing-alongvocalen, hou je duidelijk een foute rockfist in de lucht. Herman Frank heeft zeker en vast glorieuze pieken beleefd in de gouden eighties, maar is ook met de tijd meegegaan.
Eat: de scherpte en hoogte zoals hierboven beloofd, in combinatie met zware drumpartijen en solide, trashy gitaarriffs. En dat betekent in het geval van songs als Eye Of The Storm, een dikke handvol andere op dit nette tiensongsschijfje, een forse betonnen ondergrond. En als dat niet volstaat: in een vlijmscherp Hate gaat ook het ritme de hoogte in, wat leidt tot een pittig stukje memorabele speedtrash. Einem uppercut von jahwelste. Aldus duikt deze historische metalgitaarlegende zonder enige moeite het jaar 2021 in. En presenteert Herr Frank een plaat om de vingertjes van af te likken.
De zestigjarige virtuoos is in elk geval boos. Getuige titels als Eye Of The Storm, Stand Up And Fight, Danger of het eerder aangehaalde Hate. En dat vertaalt zich in messcherpe riffs en vlotte melodieën. Metalsongs die zonder enige moeite de eeuwigheid in kunnen. Er zit een constante energie in deze songs die je gewoonweg dwingen tot headbangen en losgehen. Als je dan dacht dat je al eens een krachttoer als Venom op een andere heavymetalplaat tegen kwam, maar dan in lichtelijk andere vorm: could be.
Oh ja, we geven de kenners alvast wat extra troeven: vaste waarden en eveneens metallegenden Rick Altzi (zang - Masterplan, At Vance), Michael Müller (bas - Jaded Heart, Heavens Trail) of Kevin Kott (drums - Masterplan, Myrkgand) zijn opnieuw van de partij. Stuk voor stuk B-legenden, die Herman Frank uitmuntend bijstaan. Koppel dit aan de jarenlange producerservaring van de grootmeester zelf, die ervoor zorgt dat de drums lekker droog klinken, de baslijnen warm rollen en de gitaren en ontdubbelde zangpartijen net dat tikkeltje extra scheren, en je gaat echt voor goud.
Moesten we dan toch één valse noot uitspelen: een extra energiek Hail The New Kings lijdt misschien net iets te veel aan over-en-weer-gedoe, riff off, riff on en karakterwijzigingen. De ervaring die even de bovenhand neemt en de essentie van een goede basis overschrijdt. Of die ene keer dat Frank liefst even de technische skills wil tonen en de song zelf ondergeschikt wordt. Een uitglijder die we bij deze overigens meteen weer rechttrekken. Met dus een handvol andere metalen uppercuts. Want hoe je het ook draait of keert, een nummer als Stand Up And Fight hoort gewoonweg een classic te zijn. En een reden om deze plaat grijs te draaien. En de cover misschien gewoonweg te negeren.