Hellsongs - The Return Of The Hellsingers

Tapete Records

Het is alweer een jaar of zestien (ouch!) geleden dat we de doorbraakplaat van het trio Hellsongs op ons bordje kregen en aangenaam verrast werden door de akoestische, meerstemmige folkvertolkingen van metalklassiekers van Europe, Megadeth, Iron Maiden, AC/DC of Black Sabbath. De oprechtheid en de jeugdige eenvoud waarmee de Zweden evergreens moeiteloos uitkleedden tot kampvuurpareltjes, is ons steeds bij gebleven.

Inmiddels zijn we twee langspelers en bijna evenveel decennia verder en is Hellsongs uitgegroeid tot een kwintet. Eentje dat een thuisbasis heeft gevonden bij Tapete Records en na een kleine tien jaar studiostilte besloot om de eigen geschreven zijsprong ‘These Are Evil Times…’ op te laten volgen door een nieuwe plaat met de nodige covers.

‘The Return Of The Hellsingers’ is dus een effectieve terugkeer. Naar de roots. Deels dan. Want met opener en Motörhead-song Just Because You Got The Power zetten ze je al meteen op het foute been met een discobeat, jengelend funkgitaartje en kitscherige synthesizers. Wacht even, hebben we het over diezelfde akoestische en introverte band?

Het lijkt wel of Hellsongs niet goed kon kiezen. Langs de ene kant charmeert het gezelschap als vanouds met akoestische, meerstemmige man-vrouw-liedjes - luister alleen al naar het bloedmooie, compleet gestripte Basket Case van Green Day! - of hoor maar eens hoe strelend en vol harmonie het vijftal zowat dé metalslogan van de jaren negentig - “F*ck you, I won’t do what you tell me” - op je afvuurt met mooi aanzwellende folkarrangementen. Langs de andere kant lijkt de band opnieuw op eigen (wankele) rockbenen te willen staan.

Waarom dat woord tussen haakjes erbij? Een nummer als Friends klinkt wel vrolijk met de “happy, joy, joy”-huppelgitaarmelodietjes en in de pianoballad Calling You Out herkennen we toch enige gefakete Coldplay-tristesse. Niet dat een eigen geschreven song zoals het zes minuten lange, symfonisch aanzwellende Parental Advisory slecht is. Verre van. Maar het is niet “anders”.

En dan komt toch weer zo’n on-waar-schijn-lijk mooie track voorbij, waardoor de liefde voor Hellsongs helemaal opflakkert. Want de manier waarop Rather Be Dead van hardcoreband en landgenoten Refused wordt omgetoverd tot een parel die begint vanaf een desolate pianoballad en openbloeit tot een symfonie van glorie en harmonie, is pure magie.

Weet je wat gek is? In onze mindset is Hellsongs nooit weg geweest. Alleen houden we een beetje krampachtig vast aan die akoestische metalcoverband. Steek de schuld gerust op ons. In elk geval worden wij op deze ‘Return’ toch een paar keer mooi op de wenken bediend. Als we dat dan optellen bij die vertolkingen die de band uit het verleden al maakte, krijg je toch een fraai lijstje bij elkaar.