Helado Negro - Far In

4AD

Helado Negro is het alter ego van Roberto Carlos Lange, een Amerikaan die in zuidelijk Florida opgroeide, maar al een tijdje in New York gevestigd is. Lange was aanvankelijk iets tussen een muzikant en een kunstenaar in - zijn eerste werken waren geluidsinstallaties in expo’s - maar hij bracht via het Asthmatic Kitty-label van Sufjan Stevens ondertussen een handvol ruw klinkende DIY-indiepopalbums uit.

Sleutelelement in de indietronica van Lange was de bijna onafgewerkte productie, die het charmante gevoel gaf dat de man alles alleen in zijn zolderkamertje opnam. In 2019 stapte hij dan over naar een ander label en het uitstekende doorbraakalbum ‘This Is How You Smile’ klonk al iets gladder. Met de recentste overstap naar het grotere label 4AD doet Lange een gooi naar nog grotere bekendheid.

Niet dat de man hier de principes overboord gooit. Absoluut niet. Lange was altijd een smooth motherfucker die zijn Ecuadoriaanse origine eerde met zwoele, half gefluisterde Spaanse teksten en dat is hier niet anders. Wel lijken de nummers veel minder energie en dynamiek te bevatten dan op eerder werk en synths lijken nog meer de bovenhand te nemen op deze plaat. De percussie klinkt zoals vanouds nog steeds alsof ze met drumcomputers is opgenomen.

Het resultaat is dat veel subtiliteit uit de muziek verdwenen is en dat de plaat minder organisch aanvoelt. Het klinkt soms een beetje als een brij. ‘Far In’ is daardoor niet zozeer zwoel, maar bij momenten vooral vermoeiend, iets dat wij ook aan de productie wijten (live klinkt de plaat beter). Op het eerste gehoor gaat het dan ook om een kleine teleurstelling. De plaat duurt ruim een uur en echte popnummers ontwaren wij niet meteen.

Gelukkig gaat het hier om een groeier. Lange is geen groot zanger en schrijft niet altijd de sterkste melodieën, maar liedjes als Gemini And Leo, La Naranja en Outside The Outside blijken na enkele luisterbeurten fijne popjuweeltjes te zijn. Ook opener Wake Up Tomorrow is aangenaam dankzij de mooie stem van gastzangeres Kacy Hill. Had ze maar op nog meer liedjes meegezongen, het had broodnodige variatie kunnen brengen.

Maar enkele leuke popsongs nemen niet weg dat overdaad schaadt en ‘Far In’ had eigenlijk een half uur minder lang moeten duren. De tracks zijn moeilijk uit elkaar te houden en gevoelsmatig duurt de plaat veel te lang. ‘Far In’ is aangenaam voor op de achtergrond op een luie zondagochtend, maar echt actief luisteren? Daarvoor verdwijnen de popjuweeltjes te veel in inwisselbare indielandfill.