Heideroosjes - 30 Years... Live!
Fairytale Records
De Limburgse punkrockformatie Heideroosjes is al ruim dertig jaar een begrip in de Nederlandse en Vlaamse punkwereld. De band vond haar oorsprong in het kleine Limburgse dorpje Horst, maar heeft ondertussen de hele wereld rondgetourd. Het laatste album 'Cease-Fire' is alweer van acht jaar terug, maar anno 2019 verrasten ze vriend en vijand met een heuse comeback. Dit begon met een jubileumconcert naar aanleiding van het dertigjarig bestaan, maar ondertussen zijn de heren opnieuw aan het touren en is er zelfs weer een nieuwe plaat uitgebracht: '30 Years... Live!'
Wat eigenlijk meteen opvalt aan de plaat en dan hebben we hem nog niet eens beluisterd, is dat deze live registratie maar veertien nummers telt. Voor een band met een dergelijk repertoire en een live reputatie, waar je U tegen zegt, is dat behoorlijk karig. Kijk bijvoorbeeld naar het in 2002 uitgebrachte 'It's A Life (12,5 Years Live)'. Die plaat telt maar liefst negentien liedjes. Voor een dergelijk jubileum hadden ze best iets meer mogen uitpakken. Nog opmerkelijk is dat de intro, waarmee Heideroosjes zo goed als altijd beginnen (Oh Heideroosje van Orkest Zonder Naam), ontbreekt. Maar ook daar kunnen we ons nog wel overheen zetten.
Want verder hebben wij niks dan goeds te melden over deze plaat. De band houdt de live reputatie behoorlijk hoog en luisteren naar dit album voelt aan alsof we er zelf bij waren; en wij kunnen het weten want wij waren er ook echt bij, toen de heren een verpletterend optreden gaven op Nirwana Tuinfeest 2019.
Frontman Marco Roelofs is energiek als altijd. De vocalen zijn in elk liedje duidelijk en oprecht en het publiek wordt er mooi bij betrokken. Ook de flauwe grapjes van basgitarist Fred Houben mochten niet ontbreken. Tegelijk is hij magistraal bezig op de basgitaar. Het opvallend zware gitaarwerk van gitarist Frank Kleuskens, die superstrakke gitaarriffs opdiept, is eveneens onontbeerlijk, maar het is drummer Igor Hobus , die hier de echte eindbaas is met heerlijk drumwerk.
Waarom Heideroosjes gestopt zijn? Het blijft een raadsel. De band is zo perfect op elkaar ingespeeld en de lol, die de heren hebben bij het optreden, is in elke gezongen noot, in elke gitaarriiff, in elk basloopje en elke drumslag overduidelijk te horen. De energie spat er letterlijk keihard vanaf.
Alle klassiekers passeren de revue; Klapvee, Iedereen Is Gek (Behalve Jij), Sjonnie & Anita, Damclub Hooligan, I'm Not Deaf (I'm Just Ignoring You) en het epische United Scum, waarmee de band traditioneel elk optreden eindigt. Voor Heideroosjes is dit hun eigen Bro Hymn. Iedereen wacht erop; een liedje dat verbroedert en staat voor vriendschap en gelijkheid.
Stiekem hopen wij dat deze plaat dan toch de inleiding naar nieuw studiowerk is, ook al lijkt die kans redelijk klein. De heren hebben immers al meermaals gezegd alleen nog te touren en het dan echt voor gezien te houden. Maar een mens mag dromen, toch? Als dit echt het definitieve afscheid van Heideroosjes is, dan bedanken wij hen voor de magische dertig jaar. We will never forget you. Cheers!