Hedonist - The Collapse

ConSouling Sounds

"Hedonist (m): iemand die voor wie genot het hoogste goed is, zelfs als dit gepaard gaat met pijn van een ondergeschikte." Mooi uitgangspunt voor een metalband die in het rond zwaait met stevig gitaarwerk en een oorverdovende wall of sound, moeten deze heren uit Genk gedacht hebben. Zes jaar groeien en musiceren hebben geleid tot een volwaardig stuk mokerkunde.

The Collapse



Dat het Limburgse trio niet aan zijn proefstuk toe is, bewijst een lijst bandnamen waarin de leden eerder speelden, die bijna twee handen vult. Hedonist liet reeds eerder van zich horen op een split ep met Your Highness en overtuigde daarmee de labelmanagers van ConSouling Sounds om bijna blindelings een contract te tekenen voor een volwaardige plaatrelease, iets waarvoor volgers van de Belgische metalscène zich in de handjes mogen wrijven.

De band bombardeert zichzelf tot ambassadeur van de wat weinig sprekende titel souldoom. In feite presenteert dit album tien keer op rij een stevige portie oermetal met zware riffs, vlammende rockdrums en lekker brullende zangpartijen. Songs bulken van de power en energie, vertaald in melodie en mokerslagen: gebald, maar in het geval van de titeltrack toch goed voor zes dynamische minuten. Zo spelen de drie heren met fijn aangekondigde ritmewisselingen, variërend van speedpunk tot logge stonerstukken.

Alle ingrediënten voor een goede metalcake zijn aanwezig: een zwaar beslag met volle kaneelaroma’s, maar ook met subtiele vanilletoetsen om een breed publiek aan te spreken. Zijn er nog luisteraars die spontaan aan Soundgarden moeten denken, maar dan zonder die kreetjes of de elektronische industrial-ellende? Een stukje sludge hier en daar mag wel, zoals in het heerlijk rauw schurende Black Lungs waar Ben van Your Highness de micro grijpt. Even toch een knipoog richting doom? Misschien hetzelfde gevoel bij die lekker logge basriff die I Hedonist opent. Dit is een fraai stukje chroom en vlammen, spijkerjekkers en Jack Daniels bij elkaar, maar dan eerder zwaarwichtig dan tegen een ondergaande zon.

Toegegeven, op gebied van tempo en vaste structuur van opbouwende songs met solide openriffs en scheurende doorbraak, tapt Hedonist nogal vaak uit hetzelfde vaatje. Enkel de opvallend droge, bluesy ballade Beecher toont even een ander bandgelaat. Eentje van subtiliteit in plaats van oerkracht. Maar helemaal doorleefd komt dit nummer niet over. Met name zanger Frank Homolka weet met deze oprechtheid vocaal moeilijk raad en laat de eer aan het gitaarspel van rechterhand Roel Paulussen.

Feit: ‘The Collapse’ is niet wereldschokkend of vernieuwend, maar wel degelijk en krachtig. Een plaat met passie en energie. Zo moet het ook zijn. De belofte voor een stevig, energiek metalavondje.

15 mei 2016
Johan Giglot