Heather Nova - Other Shores
V2
Jeugdliefde slijt niet. En daarmee verwoorden we meteen wat leeft in duizenden mannenharten als de naam Heather Nova valt: een schoonheid uit Bermuda met fluwelen stem en streelzachte songwriterliedjes Veel pop, soms rock. We gaan eerlijk zijn: de laatste studioplaten op rij, met het drie jaar oude ‘Pearl’ als afsluiter, hebben niet echt muzikale potten gebroken. Misschien daarom dat “La Nova” het bij deze over een andere boeg gooit…
Wie ooit de eer te beurt viel om Heather Nova live aan het werk te zien (en dat moeten dus zowat alle mannen tussen vijfentwintig en veertig jaar oud zijn), weet dat de zangeres niet terugdeinst voor een akoestische cover hier of daar. Check gerust de erg goede live plaat ‘Wonderlust’, die afsluit met een broze, intieme vertolking van Springsteens I’m On Fire.
Anno 2022 leidt dat dus tot ‘Other Shores’, een album met dertien covers die vaak niet meer bevatten dan Heather haar strelende stem en een akoestische gitaar (of een melancholische cello). Uitgekleed tot op het bot en dus met extra intensiteit en emotie. En ook bewust allemaal geschreven door mannen. “I’m fascinated by how songs written by men feel very different when sung by a woman.”. So are we.
Kijk alvast even naar het namenlijstje, variërend van John Lennon (Jealous Guy) tot Pixies (Here Comes Your Man), van Neil Young (Like A Hurricane) tot Sting (Fragile). Inderdaad, het gaat ook effectief om alom gekende hitsongs. Dus gaan wij ook puur en tot de bodem. Zoals het hoort. En dan moeten we bekennen dat Heather ons wederom erg vaak charmeert, maar dat het soms misschien net van het goede te veel wordt en we even niet weekhartig worden bij een doorrollende bossanovaversie van Ever Fallen In Love (The Buzzcocks) of een uitsluitend gezongen Sailing (Rod Stewart) als afsluiter van dit album. En de boodschap “ah-ah-ah-ah Stayin’ Alive” is natuurlijk mooi op zich, maar past toch netter in een discojasje dan in een lounge en lazy, akoestisch strooien rokje met een ritmische sambabal erbij.
Dat waren de paar minder fijne noten. En die smelten meteen weg wanneer de sensuele stem van Heather Nova onder strelende pianotoetsen dit album opent met ”So long / I’ve been looking too hard / I’ve been waiting too long / Sometimes I don’t know what I find”, de wondermooie tekst van een even mooie versie van Waiting For A Girl Like You (Foreigner).
En dan vertrekt de trein naar de hemel. Met leuke en te vermelden fijnigheden als Never Gonna Give You Up (kiest ze nu echt bewust die teksten!!??!! Smelt!) waarbij ze de zanglijn naar eigen hand zet. Of Don’t Stop Believin' met mooi ontdubbelde stem in het refrein. Of het broze Fragile dat volledig gestript werd tot akoestische ballad, waardoor de prachtige tekst van het nummer meer naar voren komt. Of de ontwapenende, slepende versie van Like A Hurricane die Heather Nova al sinds de begindagen live brengt en die je ook onder andere op de al een kwarteeuw oude single Truth & Bone terugvindt. Of de al even hard door de ziel snijdende, breekbare herwerking van Michael Kiwanuka's magistrale single Cold Little Heart. Of… of… of… Je vindt zelf nog wel twee handen vol argumenten om samen met ons volledig weg te kwijnen achter de schoonheid van Heather Nova, euh… van deze coverplaat.