Hauschka - Abandoned City

City Slang

Als je de abstracte stukken hoort, die de Duitse pianist-componist Volker Bertelsmann aka Hauschka uit zijn geprepareerde piano en sequencers tovert, is het moeilijk te geloven dat diezelfde man begin jaren negentig rapper was in hiphopact God’s Favorite Dog. Onlangs verscheen 's mans nieuwe album ‘Abandoned City’. Hierop zijn de meeste tracks vernoemd naar een bekende spookstad. Dat het hier geen pianomuziek à la Ludovico Einaudi betreft moge duidelijk zijn.

Wij raakten jaren geleden zelf geïnteresseerd in de Oekraïense spookstad Pripjat, die na de kernramp in Tsjernobyl in één dag veranderde van levendige stad tot één van de meeste grimmige plekken op Aarde. En zo klinkt ook de track Pripyat. Met elektronicanoise op de achtergrond lijkt Hauschka duistere melodieën haast letterlijk uit zijn piano te rammen. De sfeer is gezet.

Het is knap dat de pianist bij elke track een soort onderhuids gevoel weet te creëren dat je enerzijds intrigeert maar anderzijds doet huiveren. Dat zit hem bij Who Lived Here? in de spookachtige melodieën en de lage cellopartij de onder het stuk mee kruipt.

Sanzhi Pod City is nog zo'n voorbeeld. Even lijkt het erop dat dwarrelende pianoklanken en de eigenzinnige ritmetrack de beklemmende sfeer verbreken, maak niks is minder waar. Hier zorgen de staccato gespeelde melodieën wederom voor een ietwat vervreemdende sfeer. Zoek naast informatie vooral naar foto’s van de Sanzhi UFO-huizen in Taiwan en je zult merken dat de track die nog krachtiger maken.

Met elk stuk op ‘Abandoned City’ laat Hauschka horen wat voor uniek en getalenteerd muzikant hij is, maar het hoogtepunt is het meeslepende en intrigerende pianostuk Craco. De meeste tracks zijn vooral ritmisch van aard en voorzien van snufjes elektronica. Hier kiest de pianist echter voor de klassieke aanpak. Naar het einde toe zorgen de geluiden - gemaakt door voorwerpen in zijn piano - voor een soort mooie onrust.

Hauschka heeft het thema van het album voorzien van een soundtrack die je haast meeneemt naar de plaatsen in de titels. Zo goed, dat als je je ogen sluit, je door de vervallen flatgebouwen van Pripjat loopt. Wel steeds met het gevoel alsof iets je achtervolgt. Maar ‘Abandoned City’ laat je ook, los van de thematiek en zonder je verbeelding, de rillingen over het lijf lopen.